Saturday, December 30, 2006

CHAT TO CHAT


Λόγο στο λόγο

και ξεχαστήκαμε

μας πήρε ο πόνος

και νυχτωθήκαμε


Σβήσε το δάκρυ

με το μαντήλι σου

να πιώ τον ήλιο

μέσ' απ' τα χείλη σου


Μην τον ρωτάς τον ουρανό

το σύννεφο και το φεγγάρι

το βλέμμα σου το σκοτεινό

κάτι απ' τη νύχτα έχει πάρει


Ό'τι μας βρήκε

κι ό'τι μας λύπησε

σαν το μαχαίρι

κρυφά μας χτύπησε

FINAL FANTASY

OF A FICTIONAL BUT TRUE LOVE

Friday, December 29, 2006

SKY-FLY. NOT A GAME!!


Εκείνος:

Σ’ αγαπώ ως τον ουρανό…


Εκείνη:Χαμήλωσαν τ’ αστέρια ή πετάξαμε πολύ ψηλά;;;


Εκείνος:Έχει σημασία;;;


Εκείνη:Φοβάμαι ότι έχω κλειστοφοβία και φοβία στα ύψη…

Thursday, December 28, 2006

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΞΩΤΙΚΩΝ


Κάποτε, τα μικρά ξωτικά του Αϊ Βασίλη λαχτάρισαν και αυτά λίγη αναγνώριση για αυτά. Δούλευαν όλο το χρόνο σκληρά προετοιμάζοντας τα δώρα και τα πακέτα, ενώ οι τάρανδοι έρχονταν μόνο για μια μέρα. Και μόνο για αυτήν την απλή νυχτερινή βόλτα, τα ονόματά τους τραγουδιόντουσαν από όλα τα παιδιά σε όλο τον κόσμο για πολύ καιρό.
Τώρα είναι αυτό δίκαιο; Εσείς μπορείτε να σκεφτείτε έστω και ένα μόνο όνομα ξωτικού; Αυτοί, οι μικροί τύποι, που φτιάχνουν και ετοιμάζουν τα δώρα που ο 'Aγιος Βασίλης πηγαίνει σε αγόρια και κορίτσια. Γι αυτόν τον λόγο σκέφτηκαν ότι δεν θα ήταν λάθος να γράψουν ένα τραγουδάκι και για τα ξωτικά, και έτσι και έκαναν!! 'Eγραψαν το τραγούδι των Μεγάλων Ξωτικών. «Ζήτω τα μεγάλα ξωτικά, ο Μπιλ και ο Χάρυ, ο Τσάρλυ, ο Ρότζερ, ο Γουίλι, η Μαίρη, η Ρόζι, ο Τεντ και ο Φρέντ, ο Τζο και ο Χιούι, η Ρούθ και ο Μπο».
Και αυτό ήταν το τραγούδι στροφή παρά στροφή, και κάθε νέα τροφή το κανε και χειρότερο. 'Oταν ο γέρο Αϊ Βασίλης άκουσε το τραγούδι τους διαπίστωσε ότι διαρκεί σαράντα ολόκληρα λεπτά!! Ξεκίνησε λέγοντας «Χο, χο, χο!!» σε δέκα στίχους φώναξε «χόα!! Να ένα πράγμα που είμαι σίγουρος μικρά μου ξωτικά, αυτό το τραγούδι είναι μια λίστα από ονόματα που δεν θα πιάσει ποτέ και κανείς δεν θα το θυμάται!!
Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να επιδείξετε έναν από σας ως ήρωα και όταν όλα τα ξωτικά θα ζητωκραυγάζουν θα είναι για όλα τα ξωτικά στην γη του Αϊ Βασίλη!! Πρέπει όμως να κάνετε καλή επιλογή και να εκλέξετε για ήρωά σας τον πιο διάσημο μετά όμως που θα ψηφίσετε». Μετά από πάρα πολύ κόπο και ψάξιμο τα ξωτικά έβγαλαν τους υποψήφιους και ψήφισαν. Επιτέλους βρέθηκε ο ήρωάς τους. Λεγόταν Φρέντι και τον Ονόμασαν Φιλικό Φρέντι.
Και ο νέος ήρωας κέρδιζε όλα τα προνόμια, ήταν και ο πρώτος και έπαιρνε όλο άριστα στο σχολείο. Και να μερικά ταλέντα του...έκανε ουρά στον χορό από μόνος του, έπαιζε πολύ καλά το βιολί, μπορούσε να λύσει και το δυσκολότερο πρόβλημα. 'Eξυπνο και όμορφο μαζί!! Και ψηλό, στις μύτες των ποδιών του έβλεπε άνετα πάνω από το γόνατο του ψηλότερου τάρανδου.
Ανάμεσα στα ζήτω των ξωτικών ο Αϊ Βασίλης μίλησε και έδωσε το χέρι του στον Φρέντι. «Φιλικέ Φρέντι, νομίζω ότι ίσως πετάξεις μαζί μου και διαβάσεις τους χάρτες». Του Φρέντ του πήρε ένα λεπτό να το καταλάβει..
Αυτός θα ήταν το πρώτο ξωτικό που θα πετούσε!! Και η μικρή καρδιά του πήγε να σπάσει από συγκίνηση. Αναφώνησε «θα είμαι με τον Αϊ Βασίλη!!» Από τότε και στο εξής, κάθε βραδιά Χριστουγέννων, ο Φρέντι βρίσκετε εκεί δεξιά του Αϊ Βασίλη, χωρίς αυτόν ο 'Aγιος Βασίλης δεν θα ήξερε πως να έφτανε στον προορισμό του.
Με αυτούς τους χάρτες, ο Φρέντ είναι σίγουρος ότι είναι ένας εξπέρ της Γεωγραφίας. Τώρα όλα τα ξωτικά είναι περήφανα και τραγουδάνε το τραγούδι τους που λέγετε «Πάνω στις καμινάδες» και πάει κάπως έτσι : «Πάνω στις καμινάδες πάει ο δικός μας Φρέντ, ντυμένος στο κόκκινο κουστούμι του, βοηθά τον Αϊ Βασίλη να μοιράσει τα δώρα που έφτιαξαν τα άλλα ξωτικά για τα μικρά παιδιά.
Πήγαινε Φρέντ, πήγαινε και μπράβο, είμαστε πολύ περήφανοι για σένα!!» Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν άρχισε να αναγνωρίζετε και η δουλειά των μικρών ξωτικών και όλοι ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, ζώντας αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, και αν ποτέ δείτε τον Αϊ Βασίλη, να ξέρετε ότι αυτό το μικρό ανθρωπάκι δίπλα του, είναι ο Φρέντ!!!

ΠΑΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!!!!!!!!!!!


Πάει ο παλιός ο χρόνος,

ας γιορτάσουμε παιδιά

και του χωρισμού ο πόνος

ας κοιμάται στην καρδιά.


Καλή χρονιά, χρονιά πολλά,

καλή χρονιά χρόνια πολλά

χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά.


Γέρε χρόνε φύγε τώρα

πάει η δική σου η σειρά

ήρθε ο νέος με τα δώρα,

με τραγούδια με χαρά.


Καλή χρονιά, χρονιά πολλά,

καλή χρονιά χρόνια πολλά

χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά.


Μα κι αν φεύγεις μακριά μας

στην καρδιά μας πάντα ζει

κάθε λύπη και χαρά μας

που περάσαμε μαζί.

Καλή χρονιά,

χρονιά πολλά,

καλή χρονιά χρόνια πολλά

χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά.

my wishes

ΤΙ ΘΕΛΩ

Θέλω να είσαι ευτυχισμένη. Θέλω να νιώθεις ότι σ'αγαπούν και σε νοιάζονται, ότι δεν είσαι μόνη και ούτε θα είσαι ποτέ. Θέλω να μην αναστενάζεις ποτέ...Μερικοί άνθρωποι όσο δυνατοί και αν δείχνουν πιστεύω έχουν ανάγκη από ένα στήριγμα ακόμα και αν δεν το παραδέχονται. Μπορεί να μην περιμένουν τίποτα από αυτό το άτομο απλά χρειάζονται να ξέρουν ότι υπάρχει.
Και εγώ θέλω...απλά να είσαι καλά!! Εξάλλου υπάρχω εγώ που έστω με τον τρόπο μου όσο ανορθόδοξος και αν είναι πάντα σε προσέχω, σε σκέφτομαι, σε νοιάζομαι...υπάρχεις πάντα στην καρδιά μου. Τελικά αυτό είναι καλό ή κακό;; Κάπου στην μέση... ε;; Ξέρω δεν μπορώ να κάνω και πολλά για σένα. Θα ήθελα να γράψω κι άλλα, όμως θα σταματήσω...ας είναι!!

Friday, December 22, 2006

I miss....you will miss....it!!!

I hear you talking on the telephone
Say you’d be better off on your own
One day I’ll wake up and you’ll be gone
But that’s all right
‘Cause I can tell you that it won’t be long
You’re gonna find yourself singing a different song
You’ll finally see the light Baby,
go ahead and dream
In the end it’s gonna be the same
When you wake up and call my name

You’re gonna miss my love
No matter what you say
Well, you can fool yourself
Until your dying day
But you will come to your senses
When push comes to shove

You’re gonna miss my love
You think it’s easy to change your mind
It’s seems so simple but the bottom line is
You’ll never find another love like mine
No matter what you do
You keep crying about the love you lack
Soon as it’s gone,
you’ll be begging to get it back
Well, you know that’s true Baby,
go ahead and run
I know you’re bent on breaking free
When you look back,
I know you’ll finally see

You’re gonna miss my love
No matter what you say
Well, you can fool yourself
Until your dying day
But you will come to your senses
When push comes to shove

You’re gonna miss my love
You’re gonna miss my love
No matter what you say
Well, you can fool yourself
Until your dying day
But you will come to your senses
When push comes to shove

You’re gonna miss my love Oh,
believe me baby,
You’re gonna miss my love
I know you’re gonna miss my love
I know you’re gonna miss my love

Oh, believe me baby I know you’re gonna miss my love

and you should know that missing is very hard, I can assure you

Jingle bell

i missed so my chinesse eyes, that i only listen to chinesse songs.我愛你 [我爱你]
ngóh oi néih!!!! I LOVE ......

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΕΡΗΜΗΝ.........


Καλά Χριστούγεννα και αν… αν θυμηθείς τ’όνειρό μου λοιπόν Σε περιμένω να’ρθείς...
Και τα μάτια μου θα σου τραγουδήσουν μια γαλάζια αλήθεια....
Σ’αγαπώ...........και σε σκέφτομαι

Wednesday, December 20, 2006

ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ!!!

Δεν έχω περιθώρια στενέψανε τα όρια
χωρίς καρδιά δε θέλω να γυρίζω
σιγά σιγά πεθαίνουμε
στα ίδια πάντα μένουμε
μα μια ζωή καλύτερη αξίζω

Συγγνώμες κι άλλα θύματα θα πάρουνε τα κύματα
βουλιάζεις στην ελπίδα που κρατάω
σιγά σιγά διαλύθηκα
τον έρωτα φοβήθηκα
για μια ζωή καλύτερη θα πάω

Σου δίνω πίσω
σου δίνω πίσω
την αγάπη που μου δάνεισες
δώσε μου πίσω
δώσε μου πίσω τη ζωή μου
και ξοφλάμε

να σου θυμίσω είχε παλιόκαιρο τη μέρα που σε γνώρισα
πώς θες εσύ για καλοκαίρια να μιλάμε
Τα χρόνια που μετρήσαμε ποτέ μας δεν τα ζήσαμε

με τι ψυχή ψυχή θα παραδώσω
λοιπόν τι περιμένουμε γεννιόμαστε πεθαίνουμε
ζητάς κι εγώ τι άλλο να σου δώσω

Σου δίνω πίσω
σου δίνω πίσω
την αγάπη που μου δάνεισες
δώσε μου πίσω
δώσε μου πίσω τη ζωή μου
και ξοφλάμε

να σου θυμίσω είχε παλιόκαιρο τη μέρα που σε γνώρισα
πώς θες εσύ για καλοκαίρια να μιλάμε.

Tuesday, December 19, 2006

I Hate You, Then I Love You

songs can give answers to questions

Οι τίτλοι του τέλους

Ζω, ακόμη ζω
πες μου αν ζω, σαν ταινία το ένιωσα.
Σα βροχή, τη δυνατή
στις οθόνες τ' αντίο σου βρέχω.
Ζω, ακόμη ζω
σε μια σκηνή όπου όλα στα έδωσα.
Νικημένος φυγάς
κι ήταν λάθος μου που στο φανέρωσα.
Είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του
τώρα οι τίτλοι του τέλους θα πέσουν για 'μένα
οι τίτλοι του τέλους θα γράψουν το θέμα.
Είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του
τώρα οι τίτλοι του τέλους θα πέσουν για 'μένα
οι τίτλοι του τέλους θα γράψουν το θέμα.
Μα εγώ για 'σένα έπαιξα.
Ζω, ίσα που ζω
εσύ μου λες, η ζωή συνεχίζεται.
Σιωπηλός, σε κοιτώ
να πετάς τις ευχές στα καμένα.
Θες, να 'μαι καλά
λόγια φτηνά που η πρόθεση σκίζεται.
Να φανώ, δυνατός
σ' ένα πλάνο που πια δεν φωτίζεται.
Είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του
τώρα οι τίτλοι του τέλους θα πέσουν για 'μένα
οι τίτλοι του τέλους θα γράψουν το θέμα.
Είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του
τώρα οι τίτλοι του τέλους θα πέσουν για 'μένα
οι τίτλοι του τέλους θα γράψουν το θέμα.
Μα εγώ για 'σένα έπαιξα,να κλαις στο σινεμά.






ΠΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ???

Μοιάζουν οι ώρες να' ναι μεγάλες ανηφόρες
σαν να παλεύω έτσι αισθάνομαι και ζω
μοιάζουν οι ώρες να πέφτουν πάνω μου σαν μπόρες
κι οι αναμνήσεις να ρίχνουν πάλι κεραυνό

Κάτι στη ψυχή είναι ακόμα τόσο ευσυγκίνητο
κλαίω σαν παιδί όταν πάω εσένα να σκεφτώ
ώρες στη σιωπή ώρες στη δουλειά και στ' αυτοκίνητο
βράδυ και πρωί ψάχνω τρόπους για να ξεχαστώ

Πού είναι η αγάπη που μ' ανέβασε στα σύννεφα
Δώσε μου κάτι τώρα που πέφτω, να σωθώ
πού είναι η αγάπη να μου αποδείξει πριν το τέλος
αν είναι απάτη ή αν είναι κάτι μαγικό

Μοιάζουν οι ώρες να' ναι αφιλόξενες σα χώρες
όπου δεν βρίσκω το καταφύγιο που ζητώ
μοιάζουν οι ώρες να 'ναι μεγάλες ανηφόρες
σαν να παλεύω έτσι αισθάνομαι και ζω

Κάτι στη ψυχή είναι ακόμα τόσο ευσυγκίνητο
κλαίω σαν παιδί όταν πάω εσένα να σκεφτώ
ώρες στη σιωπή ώρες στη δουλειά και στ' αυτοκίνητο
βράδυ και πρωί ψάχνω τρόπους για να ξεχαστώ

Πού είναι η αγάπη που μ' ανέβασε στα σύννεφα
Δώσε μου κάτι τώρα που πέφτω, να σωθώ
πού είναι η αγάπη να μου αποδείξει πριν το τέλος
αν είναι απάτη ή αν είναι κάτι μαγικό

Η αγάπη δε φοβάται

Ήταν καιρός που μ' αγωνία προσευχόμουνα
να φύγουν όλοι για να σου τηλεφωνήσω
και δεν μπορούσα όταν σ' έπαιρνα πνιγόμουνα
ούτε ένα σκέτο "σ΄αγαπώ" να ψιθυρίσω

Ήταν καιρός που με λαχτάρα σε περίμενα
κρυφά για λίγο μόνο να σε συναντήσω
κι όταν ερχόσουνα ποτέ μου δε σε χόρταινα
γιατί σκεφτόμουνα πως πάλι θα σ' αφήσω

Μα την αγάπη δεν μπορεί κανένας να τη φυλακίσει
την παντοδύναμη αγάπη δεν μπορεί κανένας να νικήσει

Η αγάπη δε φοβάται...
Η αγάπη μας κανέναν δε φοβάται...
Η αγάπη μας θυμάται
όσα ζήσαμε μαζί και δε φοβάται...

Ήταν καιρός που για ν' ακούσω μια κουβέντα σου
μια "καλησπέρα", ένα "γεια σου", "σ' αγαπάω"
και να χαϊδέψει το κορμί μου η εικόνα σου
έπρεπε πάντα σε μια κόλαση να πάω

Ήταν καιρός που ο κόσμος γύρω μας σκοτείνιαζε
σ' ένα κελί πνιγόταν όλη η ζωή μας
και σιδερένιος δικαστής μας καταδίκαζε
ν' απαρνηθούμε τη γλυκιά την ύπαρξή μας

Μα την αγάπη δεν μπορεί κανένας να τη φυλακίσει
την παντοδύναμη αγάπη δεν μπορεί κανένας να νικήσει

Η αγάπη δε φοβάται...
Η αγάπη μας κανέναν δε φοβάται...
Η αγάπη μας θυμάται
όσα ζήσαμε μαζί και δε φοβάται...


......................μια φόρα και έναν καιρό..........................

Monday, December 18, 2006

ΤΑΡΑΧΗ

Δούλευε στον υπολογιστή…Απορροφημένη και αποκομμένη από το περιβάλλον…Ο καφές που είχε φτιάξει, παρέμενε ατελείωτος και παγωμένος δίπλα της…Επεξεργαζόταν το τελευταίο κείμενό της…Έπρεπε να το παραδώσει την επόμενη μέρα και ο χρόνος την πίεζε…Ένοιωθε άβολα…Το κείμενο που είχε γράψει δεν την ικανοποιούσε…Πίστευε ότι διάβαζε ένα κείμενο ξένο προς την ίδια, άνευρο και χωρίς έμπνευση…Και αυτό έκανε περισσότερο δύσκολη την πραγμάτωση του έργου που είχε μπροστά της…Από τότε που ξεκίνησε να γράφει κατά παραγγελία, είχε χάσει κάθε ίχνος δημιουργικής έμπνευσης…Νόμιζε ότι χρησιμοποιούσε τις ίδιες φόρμες και τους ίδιους τρόπους ανάπτυξης και περάτωσης της πλοκής του πονήματος…Χωρίς ίχνος φρεσκάδας και νέων ιδεών…Ένοιωθε ότι περπατούσε πάνω σε έλος και ότι από ώρα σε ώρα θα έπεφτε μέσα και δεν θα μπορούσε να σωθεί…Το παράξενο ήταν, ότι όλοι οι υπόλοιποι έβλεπαν ένα κείμενο πολύ καλό, καλά δομημένο και σωστά διαμορφωμένο, που σε κρατούσε σε εγρήγορση και κυλούσε γρήγορα στο διάβασμά του…Στις αντιρρήσεις της ότι ένοιωθε να επαναλαμβάνεται, η απάντηση που λάμβανε ήταν ότι έτσι είναι το προσωπικό της στυλ οπότε και έπρεπε να αποδεχτεί το γεγονός ότι είχε δημιουργήσει ένα προσωπικό στυλ…Φαύλος κύκλος δηλαδή…Χτύπησε το τηλέφωνο…Δεν το σήκωσε…Ξαναχτύπησε, ξανά και ξανά…Δεν άντεξε άλλο…Το σήκωσε…Η φωνή γνώριμη που ξυπνούσε παλιές αναμνήσεις…Ταράχθηκε…Δεν ήθελε να ακούσει αυτή τη φωνή, όχι τώρα…Μα καλά, γιατί τώρα, γιατί σήμερα;;;Οι ερωτήσεις απανωτές, παράλληλες με τη συνομιλία στο τηλέφωνο…Ανέβασε παλμούς στην καρδιά της…Τι έπαθε και έγινε έτσι;;;Πρέπει να ηρεμήσει…Έπρεπε να ηρεμήσει…Το τηλεφώνημα ολοκληρώθηκε…Μία καληνύχτα και μία ευχή για καλή επιτυχία το όριό του…Τοποθέτησε το ακουστικό πίσω στη συσκευή…Η καρδιά της χόρευε σε ρυθμούς έντονους…Σηκώθηκε και κατευθύνθηκε στην κουζίνα…Ήθελε να πιεί νερό…Παγωμένο, για να μειώσει τους παλμούς της…Άνοιξε το ψυγείο, πήρε το μπουκάλι με το νερό, άνοιξε το πώμα, το έφερε στο στόμα της, ήπιε…Μία, δύο, τρεις γουλιές…Ξανάκλεισε το μπουκάλι, το έβαλε πίσω στο ψυγείο…Έκοψε ένα κομμάτι από μία ξεχασμένη σοκολάτα υγείας αμυγδάλου που βρήκε σε ένα ράφι του ψυγείου…Το έφαγε…Ηρέμησε…Ένας ήχος ανακούφισης βγήκε από τα σπλάχνα της…Διερωτήθηκε τι πήγε να πάθει…Ευτυχώς, γλύτωσε…Ξανακάθισε στο γραφείο της, αφοσιώθηκε στο γραπτό της, κοιτάζοντας επίμονα την οθόνη του υπολογιστή…Το μυαλό της έφευγε…Παρέμενε στο τηλεφώνημα…Ρωτούσε στον εαυτό της τον σκοπό αυτού του τηλεφωνήματος…Πιθανές απαντήσεις πολλές, πειστική καμία…Πάντα έτσι ήταν…Οι απαντήσεις της δεν την ικανοποιούσαν…Όσο πραγματιστικές κι’ αν ακουγόντουσαν, όσο σωστές κι’ αν αποδεικνύονταν στο τέλος…Δεν μπορούσε να δουλέψει άλλο…Η προσοχή της ήταν στραμμένη αλλού…Στο τηλεφώνημα…Σήκωσε το ακουστικό…Ανταπέδωσε την κλήση…Ρώτησε το λόγο της επαφής…Η απάντηση ακούστηκε λιγότερο κολακευτική από αυτή που ήθελε, ίσως, να ακούσει…Λιγότερο πραγματιστική όμως, από αυτή που είχε σκεφτεί η ίδια…Η εκδοχή ‘σε είδα στον ύπνο μου και απλά πήρα να δω τι κάνεις’ ακουγόταν καλύτερη από το ‘ήμουν μόνος στο σπίτι, δεν είχα τι να κάνω και πήρα να μιλήσουμε λίγο’…Τοποθέτησε το ακουστικό στην βάση του…Η κίνησή της, πιο σίγουρη και πιο σταθερή από την προηγούμενη φορά…Είχε ηρεμήσει…Ένα ντους, θα της επανέφερε την ηρεμία να επιστρέψει στη δουλειά της…Ίσως, και να της έδινε την δυνατότητα να αλλάξει τα δεδομένα του γραπτού της…Η καρδιά της είχε λειτουργήσει…Είχε ξανανιώσει το αίμα της να κυλάει στις φλέβες της…Ναι…Το έλος, δεν την φόβιζε τόσο πολύ πια…Μπορούσε να δει τα στέρεα εδάφη ανάμεσα στα βαλτωμένα νερά…Ήξερε να δημιουργήσει νέο μονοπάτι, νέα περπατησιά…

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

H ψευδαίσθηση ότι έχουμε πάντα δίκιο.Ο ήχος της θάλασσας μέσα στο κοχύλι.Τα κύματα της θάλασσας μοιάζουν να μετακινούνται καθώς τα σπρώχνει ο άνεμος, ενώ στην πραγματικότητα το νερό απλώς ανεβοκατεβαίνει. Η δέσμη που σχηματίζεται μετά την έκρηξη ενός πυροτεχνήματος ξεπηδά προς όλες τις κατευθύνσεις— αλλά όλες οι λάμψεις μοιάζουν να κατευθύνονται προς το μέρος μας. Κυκλοφοριακή συμφόρηση: η ψευδαίσθηση πως βρισκόμαστε στο πιο αργό ρεύμα.Το να γαργαλιόμαστε προτού καν μας αγγίξουν. Μεγαλώνοντας βλέπουμε τις κλίσεις και τις σκάλες όλο και πιο απότομες· ο κήπος που περπατήσαμε μικροί στένεψε.Ένα δωμάτιο που έχει αδειάσει από έπιπλα φαίνεται πιο μικρό. Η ψευδαίσθηση πως της αρέσω επειδή εκείνη με ελκύει· όταν πιστεύω πως μου χαμογελά επειδή της αρέσω, ενώ χαμογελά επειδή ξέρει ότι της ανήκω.

JACQUES NINIO-Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

Η έξοδος κινδύνου????

‘Να ονειρεύεσαι...’ μου 'λεγε ένας φίλος που μ' αγαπούσε και με ήξερε καλά.
Τα όνειρα, συνήθως προδίδουν.
Παραπλανούν.
Καμιά φορά και σκοτώνουν.
Όμως, δεν γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι...
Δεν έχει νόημα.
Δεν έχει ουσία.
Να ονειρεύεσαι!
Κοίτα μόνο να 'χεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα όνειρά σου.
Τότε σώζεσαι...

Και ποια είναι η έξοδος κινδύνου;
Τίποτα δεν είναι στη ζωή, το παν!
Έχει και παρακάτω...
Έχει κι άλλο...
Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα!
Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου!

Βαρκάρισσα της Χίμαιρας ~ Αλκυόνη Παπαδάκη

Παρειδωλία



Παρειδωλία ονομάζεται το ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο ένα δυσδιάκριτο ή ασαφές εξωτερικό ερέθισμα εκλαμβάνεται εσφαλμένα ως ευκρινές και πλήρως αναγνωρίσιμο.Παράδειγμα παρειδωλίας είναι η αναγνώριση προσώπων στα σύννεφα ή στην επιφάνεια της Σελήνης...

Sunday, December 17, 2006

Fur Elise

Fur Elise is probably the all time hymn to un-rewarded love. When Ludwig gave the song to Elise, she said "it sounds like a funeral song". As with most romantics, the image of the woman Ludwig loved in his heart, was not matched by the "real" woman he platonically loved. is a short light-hearted piece of music, so, over dramatizing its performance is not what Beethoven had in mind although, being the sentimental person he was, he would probably stretch the style to Ba-a-a-gatelle according to his mood. This is probably the best known piece of music in the world which means that if you play it live, your audience will go "a-ha".

Saturday, December 16, 2006

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

"Ξύπνησα μες τον ύπνο μου
κι άκουσα δυο φωνές
Η μια μου είπε ξέχνα την
και πάψε πια να κλαίς
Μα η άλλη ήταν η δική σου
μες απ` του ύπνου του εφιάλτη τις γραμμές.
Μου λεγε αγάπη μου κοιμήσου
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

Τα χρόνια είναι αμέτρητα
μα είν` η ζωη μικρή.
Συνήθισα να σ` αγαπώ
συνήθισες κι εσύ.
Μα είναι τα χρόνια ένα δοχείο
ένα φθηνό ξενοδοχείο για δυο στιγμές.
Για να χωράει κάπου ο πόνος
τις νύχτες όταν μένω μόνος.
Τις σιωπές μου να μετράω
να σε θυμάμαι όταν πονάω να μου λες
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

Το παραμύθι τελειωσε
κι αρχίζει η ζωή.
Αχ να ταν η αλήθεια σου
σαν ψέμα αλήθινη.
Τι να την κάνω τη ζωή μου
στο παραμύθι θα τη ρίξω να πνιγεί.
Να παραμυθιαστεί η ψυχή μου,
να σε πιστέψει πάλι από την αρχή.
Να σε πιστεύει όταν μ` αγγίζεις,
τις νύχτες όταν ψιθυρίζεις
όταν λες
Θα μαι κοντά σου όταν με θες... "

Thursday, December 14, 2006

A "KID'S" LETTER TO SANTA

Dear Santa, I hope you listen to my wish and bring me for christmas my Mandy!! you can carry her, she is not heavy although she likes sweets. And you do not have to bring her through the chimney. she does not like the dust. Just knock my door. I will be waiting. Merry Christmas!!!

Wednesday, December 13, 2006

ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ!!!!

Στη ζωή δε νομίζω η ευτυχία
να μας χαρίζετε έτσι απλά
κι αν μοιράζει αγάπη και λαχεία
μετά τους βάζει μια φωτιά.

Μα εγώ θα ονειρεύομαι ακόμα
κι εσένα θα βλέπω όπου κοιτώ
θα σε βρίσκω στης θάλασσας το χρώμα
στον ήλιο και στον ουρανό.
Θα σε βρω κι αν κοιτάξω το φεγγάρι
Θα σε βρω στης ζωής μου τις στροφές
και ας τρέχει ο χρόνος να μας πάρει
ό,τι αξίζει είν' οι στιγμές.

Στη ζωή δε νομίζω η ευτυχία
για μια ζωή να διαρκεί
κι αν πετάς μες τα σύννεφα τη μια
την άλλη θα βρεθείς στη γη.

Μα εγώ θα ονειρεύομαι ακόμα
κι εσένα θα βλέπω όπου κοιτώ
Θα σε βρίσκω στης θάλασσας το χρώμα
Στον ήλιο και στον ουρανό.
Θα σε βρω κι αν κοιτάξω το φεγγάρι
Θα σε βρω στης ζωής μου τις στροφές
και ας τρέχει ο χρόνος να μας πάρει
ό,τι αξίζει είν' οι στιγμές!!!

και μαζί σου έζησα απίστευτες στιγμές μάντυ μου,
γιαυτό θα "ονειρεύομαι" ακόμα!!! και θα σε "βρίσκω" παντού!!!

Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΕΝΟΣ ΟΝΕΙΡΟΥ

"Όταν λέμε ονειρεύτηκα
πάντα δεν σημαίνει πως είδαμε στα αλήθεια
ένα όνειρο
άλλα ότι ξυπνητοί
φέρνουμε λίγο προς τα μπρος
κάτι που στέκει πίσω πραγματικά
μήπως το ξεγελάσουμε
πως μονάχα ως όνειρο μας έχει βασανίσει"!!!

(Κική Δημουλά)

Δεν έχει αλήθεια συμβεί σε όλους μας???? αυτά δεν είναι και τα καλύτερα όνειρα μας, που μας δίνουν ελπίδα για ζωή, και την κάνουν πιο όμορφη και ενδιαφέρουσα????

Tuesday, December 12, 2006

Last Christmas

or in other words,the every last year, the better!!!!

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ & ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Γιατί με ψάχνεις;

Γιατί είσαι εδώ;

Γιατί με αγαπάς;

Εσύ γιατί με αγαπάς;

Δεν μπορώ αλλιώς...

Τότε γιατί ρωτάς;

Μία στιγμή είπα πως θα περιμένω..πίστεψα πως μπορώ να......................

Ποτέ δεν με είχες...ποτέ δεν θα με έχεις...πώς να έχεις την θάλασσα; Πώς να κρατήσεις τον αέρα;

Πές το μου λοιπόν...πές μου πως δεν είσαι εδώ και βλέπω οπτασίες...

Όχι...ποτέ δεν θα στο πώ...αν δεν το δείς εσύ, μήν περιμένεις να το ακούσεις από μένα...

.....

Ξέρεις λοιπόν;

Και βέβαια...πάντα ήξερα...εσύ δεν το κατάλαβες όταν έπρεπε...

.....

Γιατί σου είπα όσα σου είπα;

Μα γιατί σε αγαπώ..................

Και εσύ τί κατάλαβες;

Πώς με αγαπάς............

Το ξέρεις λοιπόν;

Και βέβαια το ξέρω.

Έπαψες ποτέ;......................................

Δεν έπαψα ποτέ.................

Λές αλήθεια;

Δεν βαρέθηκες πιά να μιλάς; Δεν κουράστηκες να λές τα ίδια;...Μιλάς, γράφεις, τραγουδάς...πόσο ακόμα;

.....

Έσκυψα το κεφάλι και χαμογελώντας ηλίθια, ξαναπήρα το γνωστό μονοπάτι...

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα
Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μες στ' άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ
Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο.

Ελύτης, μονόγραμμα

Saturday, December 09, 2006

Friday, December 08, 2006

ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΞΥΠΝΗΣΑ!!!




Άφησε να περάσουν μέρες....

Αφέθηκε στα συναισθήματά της, τα υποτίμησε κάποτε, αλλά όταν κάτι είναι δυνατό κι αληθινό όσο και να το παραμερίζεις, εκείνο βρίσκει μια χαραμάδα κι εμφανίζεται. Ακόμα πιο ερμητικό αυτή τη φορά, με μία τάση εκδίκησης μάλλον.
Αισθάνεται πως αν δεν τρελαθεί τώρα, θα την γλιτώσει γενικότερα.
Ονειρεύεται

ένα ταξίδι μαζί του, δύο μέρες μονο, όπως τραγουδάει και η Γαλάνη.Δύο μέρες να βαδίζουν χεράκι χεράκι σε οποιοδήποτε μέρος, δεν την απασχολεί τι θα βλέπει γύρω της, αφού ο κόσμος όλος θα την κρατάει από το χέρι τρυφερά. Θα κλείνει το χέρι της στη χούφτα του και θα το ζεσταίνει....
Δυο μέρες να τρώνε σε ταβερνάκια και να γελάνε με τους σερβιτόρους, με τα γκρινιάρικα παιδιά, με το φαγητό και αμέσως μετά να σοβαρεύουν, καθώς οι ματιές τους θα ανταμώνουν. Δε θα χρειάζεται να μιλάνε καν, έτσι κι αλλιώς έχουν μάθει ακόμα και από χιλιόμετρα μακρυά ο ένας να διαβάζει τις σκέψεις του άλλου, πόσο μάλλον όταν θα βλέπει τα μάτια του.
Δυο μέρες να χαϊδεύει το πρόσωπό του. Να αγγίζει με τα ακροδάχτυλά της τα μάτια του, τις βλεφαρίδες του, τα μάγουλά του, τα χείλη του...απαλά...τρυφέρά, με τα μάτια της κλειστά, για να αποτυπώσει στο μυαλό της αυτή την αίσθηση και να την έχει φυλαχτό πολύτιμο για πάντα.
Δυο μέρες να αγγίζει με τα χείλη της τα χείλη του. Να της αφήνει τη γεύση του ερωτά του, της αγάπης του στο στόμα, να την μεθά σα να πίνει το πιο φίνο γαλλικό κρασί.
Δυο μέρες να κάνει έρωτα μαζί του...όποτε θέλουν, για όσο θέλουν, να αισθάνεται τη γυμνή του σάρκα επάνω στη δική της, να τον αισθάνεται μέσα της και να νοιώθει ότι γεννιέται εκείνη τη στιγμή, ότι ανασαίνει για πρώτη φορά, από τη δική του ανάσα, να μένει εκεί, ένα με εκείνη και να τον ακούει να της ψιθυριζει ότι την αγαπάει καθώς τα δάκρυά του θα πέφτουν στα δικά της μάτια για να ξεκινήσουν το δικό τους ταξίδι...ενωμένα κι εκείνα με τα δάκρυά της.
Δυο μέρες να τον κρατάει τρυφερά στην αγκαλιά της και να τον παρακολουθεί την ώρα που κοιμάται. Να εύχεται να έχει τα πιο γλυκά όνειρα του κόσμου, όλες οι καλές νεραϊδες να τον έχουν πάντα γερό.
Δυο μέρες να είναι ο θησαυρός της...δυο μέρες μόνο!!!!


Και μετά???

μετά ξύπνησα!!! ήταν όνειρο. ονειρεύτηκα ότι ονειρευότανε μαζί μου. μου είχε κάποτε στείλει και αυτό το τραγούδι. είχαμε πει και για εκείνη τη μέρα. είχαμε ψάξει για το Aranjuez.

Αλλά μετά???.........ύστερα.....μα δεν υπάρχει!!!

Tuesday, December 05, 2006

SPECIAL DAY




Σκεφτόμουν πόσο λυπημένος ήμουν πέρυσι τέτοια μέρα γιατί ήμουν πολύ μακριά σου. Φέτος μ' έκανες τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο. Έστω και μ' αυτό το "λίγο".

Να ζήσεις μάτια μου...

Saturday, December 02, 2006

WHEN YOU SAY NOTHING AT ALL

"It's amazing how you can speak right to my heart
Without saying a word, you can light up the dark.
Try as I may I could never explain
What I hear when you don't say a thing.

The smile on your face lets me know that you need me
There's a truth in your eyes saying you'll never leave me
The touch of your hand says you'll catch me
when ever I fall
You say it best..when you say nothing at all.

All day long I can hear people talking out loud
But when you hold me near, you drown out the crowd (the crowd)
Try as they may they can never define
What's been said between your heart and mine.

You say it best when you say nothing at all
You say it best when you say nothing at all.."

Wednesday, November 29, 2006

ΘΟΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ!!!!!

Πάντα πρέπει να είχα μέσα μου, την ανάγκη να γράψω…Πάντα πρέπει να είχα μέσα μου, την πολυτέλεια να σκέφτομαι ιστορίες ανθρώπων και να τις πλάθω στα μέτρα και στα σταθμά τα δικά μου…Θέλεις γιατί παρατηρούσα τα πάντα γύρω μου με μία διάθεση περιέργειας και σχολιασμού…Θέλεις γιατί είχα ένα τόνο σνομπισμού και υπεροψίας για τους γύρω μου…Δεν ξέρω…Αυτό που ξέρω είναι ότι κατάφερα στα 40 μου χρόνια να μπορώ να περάσω "στο χαρτί" τις σκέψεις και τις εμμονές μου…Και δεν έχω λίγες…Υπήρχαν εκεί…Μου τριβέλιζαν το μυαλό και έψαχναν την κατάλληλη στιγμή να βγουν…Να απλωθούν και να γεμίσουν την σκέψη και το "χαρτί" μου…Και πάντα είχα την ανάγκη να αγαπώ. Ίσως και να με αγαπούν....... Όμως όχι γιαυτό που οι άλλοι θέλουν, αλλά γιαυτό που πραγματικά είμαι. Άλλιως δεν μου κάνει η αγάπη τους. Ίσως να έψαχνα την κατάλληλη συναισθηματική φόρτιση…Ίσως να περίμενα το αστεράκι μου…Μπορεί…Πρέπει να της αποδώσω τα εύσημα, γιατί με βοήθησε να καταλάβω τον εαυτό μου, με βοήθησε να καταλάβω γιατί η γη γυρίζει γύρω μου, έτσι όπως γυρίζει. γιατί και πως αγαπώ τους ανθρώπους............ τις άλλες γυναίκες........την μουσική.........., τα λουλούδια....... Πρέπει να της αποδώσω τα εύσημα, γιατί με ανέχεται ώρες ατελείωτες στις "συνομιλίες μας¨, στους καυγάδες μας, στα "δύσκολά" μας…Πάνω απ’ όλα, πρέπει να της δώσω τα εύσημα γιατί πίστεψε σε μένα, έστω και με ένα ιδιαίτερο τρόπο. έστω και μέσα από την απόρριψη και την άρνηση…....Και δεν είμαι εύκολος άνθρωπος…Μάλλον το αντίθετο…Αλλά αυτό, δεν το λέμε πιο έξω…Κατά καιρούς, ασχολήθηκα με τον εαυτό μου…Είπα τα στραβά του και τα καλά του…Ανοίχτηκα και εκτέθηκα…Ίσως να με ενοχλούσε τότε…Όμως, δεν με ενοχλεί τώρα…Δεν έχω να φοβηθώ τίποτα…Είμαι ένας άνθρωπος με πάθη και πόθους…Βασικά, είμαι ένας καθημερινός άνθρωπος μέσα σε τόσους άλλους…Είμαι ένας ........, μεταξύ πολλών συνονόματων…...Αντ' εμού, θα αφήσω να μιλήσουν οι λέξεις, οι προτάσεις, οι παράγραφοι…Αυτές, μπορούν να τα πουν καλύτερα…Αυτές, ξέρουν καλύτερα…Εγώ δεν είμαι τίποτα μπροστά τους…Εγώ, απλά γράφω…για μένα....., την αγάπη μου....., την ζωή......., όνειρα....., θύμισες..........., επιθυμίες........... αυτό είναι και ο μόνος τρόπος να ¨ζω" ότι στερούμαι, να ¨φωνάξω" ότι δεν μπορώ να πω, να "χαιδέψω" ότι δεν μπορώ να πιάσω........................


ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ

Εδώ, σ’αυτό το μνήμα κείται κάποιος
που ο φόβος οι άλλοι τι θα πουν,
κι η ματαιοδοξία ν’αρέσει
τόσο του κλέψανε ότι είχε πιό δικό του
ώστε, σχεδόν, δεν κείται εδώ κανείς.

Τ. ΛΕΙΒΑΔΕΙΤΗΣ

ΕΠΙΣΕΛΙΔΙΟ

Εδώ, σ'αυτήν την σελίδα "κείται" κάποιος
που ο φόβος οι άλλοι τι θα πουν,
κι η φιλοδοξία να αγαπά και να αγαπιέται,
τόσο του κλέψανε ότι είχε πιό δικό του
ώστε, σχεδόν, δεν "κείται" εδώ κανείς.

T.O. INVITA

σε ευχαριστώ Μαντουλα μου!!!

ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ!!!!

Σκαρφάλωσα στις ποιο ψηλές βουνοκορφές
Τα μαλλιά μου άγγιξαν τα σύννεφα...
Οι ηλιαχτίδες ρίζωσαν στην καρδιά μου
Άνοιξα τα χέρια μου...Προσευχόμουν στον ουρανό
Ερωτεύθηκα τα αστέρια
Κι αυτά κύλησαν στην αγκαλιά μου...
Ο παράδεισος δραπέτευσε
Οι Αγγελοι τον κατέβασαν στα πόδια μου...
Οι καμπάνες ηχούσαν χαρμόσυνα
Ένας αετός άνοιξε τα τεράστια φτερά του
Έκλεισε μέσα τους τον ουρανό
Τον κύλησε κι αυτόν στα χέρια μου...

Η θάλασσα έφυγε μην ψάχνεις να την βρεις
Κοράλλια πολύχρωμα στολίζουν τα νερά της
Οι αστερίες ξεκόλλησαν από την άμμο
Κρύφτηκαν στον ουρανό μου...
Τα κοχύλια στόλισαν τις ρίζες των δένδρων...
Οι γλάροι κουβαλούσαν χρυσάφι από ναυάγια
Οι πειρατές αναστήθηκαν για λίγο...
Μπουρλότο έβαλαν στα κανόνια για να γιορτάσω...
Μια κουκουβάγια φύτεψε Σοφία στους πλανήτες...
Σύσκεψη στην άκρη της γης έστησαν
Απόφαση πήραν...Ήλθαν κι αυτοί και φώλιασαν γύρω μου...
Η ημέρα ερωτεύτηκε την νυχτιά...
Γιατί δεν ήθελε να σκοτεινιάσει...

Ολα αυτά για σένα καλή μου..μα εσύ είσαι μακριά μου..................

INCOMPLETE

the story of my life without MANDY, my lost part I will ever looking around!!!

MORE THAN WORDS.....

TO EXPRESS A FEELING OR A WISH OR A DREAM OR A WILLING!!!

AN "UNDERGROUND" STORY

THAT ENDED WHEN THE "TRAIN" LEFT...............

Friday, November 24, 2006

SHE ALWAYS SINGS IN MY MIND

AND FLASH IN MY EYES

ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΙΣ???!!!!!!

Σε κοιτάω στα μάτια, όταν σου μιλάω για τη ζωή μου…Έτσι, δεν θα πεις ότι σου λέω ψέματα…Σε "φιλώ", όταν μου μιλάς για τη ζωή σου…Έτσι, δεν θα πεις ότι δεν σε νοιώθω…Σε "παίρνω" αγκαλιά, όταν μου μιλάς για τα όνειρά σου…Έτσι, δεν πεις ότι ποτέ δεν τα άκουσα…Σου μιλάω για μας, τις φορές που σε νοιώθω μακριά μου…Έτσι, δεν θα πεις ότι δεν προσπάθησα να σε κρατήσω…Σου λέω σ’ αγαπώ, τις ώρες της σιωπής και της ηρεμίας μας…Έτσι, δεν θα πεις ότι δεν άκουσες τον πόνο μου…Σωπαίνω,τις στιγμές που μου λείπεις πολύ…Έτσι, δεν θα πεις ότι δεν κατάλαβα την παρουσία σου…

ΜΗΝ ΜΠΕΡΔΕΥΕΣΑΙ.ΔΕΝ ΖΗΤΑΩ ΠΟΛΛΑ!!

Μην προσπαθείς να μου βάλεις ψεύτικα φτερά…
Δεν θα μάθω ποτέ να πετάω…
Μην προσπαθείς να με βοηθήσεις στο πέταγμα…
Δεν θα μάθω ποτέ να φοβάμαι…
Μην προσπαθείς να με ανεβάσεις ψηλά…
Δεν θα μάθω ποτέ να μαθαίνω να πέφτω…
Δείχνε μου μόνο τα μάτια σου…
Για να μπορώ να διακρίνω την προσδοκία σου…
Δείχνε μου μόνο τα μάτια σου…
Για να μπορώ να διακρίνω την εμπιστοσύνη σου…
Δείχνε μου μόνο τα μάτια σου…
Για να μπορώ να διακρίνω την λύτρωσή μου…

for her eyes!!!

I would be happy as well

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΟΥΛΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ

Friday, November 17, 2006

ROCK FEELINGS!!!

You're tearing me apart
Crushing me inside
You used to lift me up
Now you get me down
If I Was to walk away From you my love Could I laugh again ?
If I Walk away from you
And leave my love Could I laugh again ?
Again, again...
You're killing me again
Am I still in your head ?
You used to light me up
Now you shut me down
If I Was to walk away From you my love Could I laugh again ?
If IWalk away from you And leave my love Could I laugh again ?
I'm losing you again
Like eating me inside
I used to lift you up
Now I get you down
Without your love
You're tearing me apart
With you close by
You're crushing me inside
Without your love You're tearing me apart
Without your love I'm dazed in madness
Can't lose this sadness I can't lose this sadness
Can't lose this sadness You're tearing me apart
Crushing me inside Without your love
(you used to lift me up)
You're crushing me inside
(now you get me down)
With you close by
I'm dazed in madness!!!!

"Again", ARCHIVE

Thursday, November 16, 2006

ΠΟΥ ΝΑ ΚΟΙΤΩ ΤΩΡΑ???



Κοιτάς καθόλου τα αστέρια??? αν σου γελούν??

ξέρεις κάτι?? επειδή βλέπουμε τον ίδιο ουρανό, είναι ακόμα πιο δύσκολο ν' αντέξω την απουσία σου. Ίσως γιατί ενώ μπορώ να σε "φτάσω", δεν τολμώ να το κάνω ...

Wednesday, November 15, 2006

ΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ........????????


Σε ένιωσα σαν το τέλειο, το ιδανικό άλλο μισό μου. Μπορεί να μην ξαναβρώ κάποιαν σαν εσένα!!! τι μπορεί??? σίγουρα!! γι' αυτό δεν πρέπει να σου κάνω κανένα κακό. πρέπει να είμαι απόλυτα σίγουρος γι' αυτό. πρέπει να σε φυλάξω καλά. να σε κρύψω πολύ βαθιά μέσα μου. στην ψυχή, στο μυαλό μου. να μην μπορεί να σε δει κανένας. μόνο η ψυχή μου και το μυαλό μου.

Περάσαμε καιρό όμορφα μαζί. Και σίγουρα έχεις να θυμάσαι κάποια όμορφα πράγματα. Αλλά οι δύσκολες στιγμές για σένα ήταν πολύ περισσότερες , κι αν συνεχίσω ίσως υπάρξουν κι άλλες, και δεν το θέλω.

Σκέφτομαι τι , τελικά, είναι προτιμότερο : να "ζεις" με αυτήν που αγαπάς έστω και αν εκείνη δε σε αγαπά ή να θέλεις να είναι εκείνη ευτυχισμένη, να χαίρεσαι, έστω και αν αυτή η ευτυχία δεν προέρχεται από σένα; Εγωιστικό , ίσως, το πρώτο θα μου πείτε και άδικο για τον εαυτό μας. Από την άλλη, πολύ μεγαλόψυχο ακούγεται το δεύτερο. Αφού δεν είμαι εγώ ευτυχισμένος γιατί να είναι εκείνη (από κάποιον άλλον). Κι όμως, πιστεύω πως αν αληθινά αγαπάς κάποιαν, τότε θέλεις να είναι καλά και ας σε κρατά μακριά της. ας ¨φυτοζωείς" μακρυά της. Θέλεις να είναι ευτυχισμένη, χαίρεσαι με την ευτυχία της ακόμη και αν δεν της την προσφέρεις εσύ. Ίσως αυτό να είναι τελικά που μετράει περισσότερο....

.....................Μα πως είναι δυνατόν να σταματήσω να σκέφτομαι, να βλέπω, να ακούω και να ΑΓΑΠΩ τον άνθρωπο που με έκανε να ερωτευτώ αληθινά, να αγαπήσω για πρώτη φορά πραγματικά??? Τον άνθρωπο που ομόρφυνε τη ζωή μου??? δεν μπορώ να το κάνω αυτό. αλλά μπορώ να κάνω κάτι άλλο. κάτι που "είναι καλύτερα έτσι" . αλλα τι είναι αυτό????.............................

.....................................δεν ξέρω τι να κάνω!!! ................................τι να κάνω???? Άγγελέ μου πες μου?? "πως θα είναι καλύτερα" η καρδιά μου?? η μάντυ μου??? Τι κάνουν οι άγγελοι σε αυτές τις περιπτώσεις???? θέλω να είμαι ο άγγελος της, ο καλός της άγγελος και οχι nightmare.

δεν πρέπει πότε να βγουν τα όνειρα της Τρίτης!!! "Είναι καλύτερα έτσι" ._._

ΣΥΝΗΘΩΣ Vs ΣΠΑΝΙΩΣ!!!!

"Ταξίδεψέ με σ' ένα ταξίδι
χωρίς πυξίδα για οπουδήποτε
μαζί σου να 'μαι και δε φοβάμαι
σου λέω τίποτε

Άλλοι κοιτούν τον ουρανό και χάνονται
εγώ δεν έμαθα ποτέ να δραπετεύω
άλλοι κοιτούν τον ουρανό και χάνονται
εγώ κοιτώ τα μάτια σου και ταξιδεύω

Ταξίδεψέ με σ' ένα ταξίδι
που κάνουν λίγοι μακρύ κι απρόσμενο
κι αυτό το βράδυ και το άλλο βράδυ
και το επόμενο
Άλλοι κοιτούν τον ουρανό και χάνονται
εγώ δεν έμαθα ποτέ να δραπετεύω
άλλοι κοιτούν τον ουρανό και χάνονται
εγώ κοιτώ τα μάτια σου και ταξιδεύω"


συνηθως οσοι αγαπανε ετσι φερονται, αυτο ζητανε, αυτο παρακαλανε. εγω ομως δεν ειμαι συνηθως, ειμαι σπανιως. οχι σαν ανθρωπος!! σαν ανθρωπος δεν ειμαι καλος. και ειμαι πολυ συνηθισμενος. αλλα δεν αγαπω συνηθισμενα. αγαπω σπανιως εως μοναδικα ειδικα κατι μοναδικο!!!!!!!!!

Tuesday, November 14, 2006

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!!!


Θυμάσαι τη μέρα που "συναντηθήκαμε"; Και πλανούνταν γύρω μας οι Άγγελοι του Έρωτα δοξολογώντας τις πράξεις της ψυχής; Θυμάσαι τα μονοπάτια και τα δάση που περπατούσαμε μ' ενωμένα τα χέρια, σφιχταγκαλιασμένοι σα να κρυβόμαστε μέσα στους ίδιους μας τους εαυτούς; Θυμάσαι την ώρα που σ' αποχαιρέτησα και το φιλί σου πάνω στα χείλη μου; Εκείνο το φιλί που με δίδαξε ότι η ένωση χειλιών ερωτευμένων φανερώνει ουράνια μυστικά ανέκφραστα απ' τη γλώσσα. Ήταν η εισαγωγή σ' ένα μακρόσυρτο στεναγμό σαν την ανάσα του Παντοδύναμου που έκανε άνθρωπο το χώμα...


Υπάρχει κάτι στη ζωή μας που είναι ευγενέστερο και ανώτερο από τη δόξα. Και αυτό το 'κάτι' είναι η μεγάλη πράξη που επικαλείται τη δόξα. Αισθάνομαι μέσα μου μια κρυμμένη δύναμη που επιθυμεί να καλύψει τη γύμνια της με ένα όμορφο ρούχο από μεγάλες πράξεις. Αυτό με κάνει να αισθάνομαι ότι ήρθα σ' αυτό τον κόσμο για να γράψω το όνομα μου με μεγάλα γράμματα πάνω στο πρόσωπο της ζωής…"

* Χαλίλ Γκιμπράν *

ΑΝΕΞΙΤΗΛΟ!!!!!



Ώσπου η γη να μη γυρίζει πια
Ώσπου το φως να γίνει σκοτεινιά
Ώσπου κι αυτός ο ήλιος να σβηστεί
Ώσπου ο χρόνος πια να ξεχαστεί
Θα σ' αγαπώ...

Ώσπου στα μάτια σου να δω φωτιές
Ώσπου κι εσύ σαν κεραυνός θα καις
Ώσπου να πάψει η ανατολή
Θα σ' αγαπώ και πάλι πιο πολύ
Θα σ' αγαπώ...

Θα σ' αγαπώ όσο κανείς δεν αγαπάει
Θα σ' αγαπώ
Με μιαν αγάπη που ο νους σου δεν χωράει
Θα σ' αγαπώ...


Πέρα από κει που φτάνει η αντοχή
Θα σ' αγαπώ και πάλι πιο πολύ
Μέχρι το θάνατο και πιο μακριά
Μέχρι να πεις πεθαίνω τώρα πια
Θα σ'αγαπώ...

ΤΟ ΑΡΡΗΤΟ

Ξέρεις ότι ζωγράφισα αυτά που ένιωθα για σένα;. . . . . . . . . . . . . . . . . . . ξέρεις;
Σε μία κόλλα από χαρτί λέγοντας λόγια σκόρπια.... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ;
. . . Μόνος μου
. . . . . . . ψάχτηκα
. . . . . . . . . . σκέφτηκα
. . . . . . . . . . . . τι σημαίνει
. . . . . . . . . . . . κάποιος να
. . . . . . . . . είναι εσύ.
. . . . . . . Δε θυμάμαι
άλλο τι σκεφτόμουν εκείνες τις ώρες που βρισκόμουν
αφημένος στις μελωδίες που άκουγα σα μεθυσμένος



. . . . . . . . . . . . . . . . . . . για σένα....
. . . . . . . . . . . . . . . . . ήταν για σένα;
. . . . . . . . . . . . . . ή μήπως ήτανε για μένα;
. . . . . . . . . . . . ή μήπως. . . . . . . . . . για εμάς;
. . . . . . . . "για το άρρητο". . . . . . . . . . . . απαντάς
. . . . . . μιλώντας μέσα μου μ' ένα μυστήριο τρόπο, δικό μου
. . . . μιλώντας σου και παίρνοντας τις απαντήσεις που ζητάω
. . . Αφού πια. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . γνωρίζω
. . . εσένα. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . κι όχι εμένα.
. . και σκέφτομαι. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . πώς γίνεται αυτό;



. . . . . . Ίσως γιατί σε βλέπω περισσότερο από μένα
. . . . . . Ίσως γιατί σε σκέφτομαι τον περισσότερο καιρό
. . . . . . Ίσως
. . . . . . Πάλι
. . . . . . Γιατί
. . . . . . Κάθε
. . . . . . Μάτι
. . . . . . Κοιτά
. . . . . . Τα
. . . . . . Πάντα
. . . Εκτός απ' το ίδιο



. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Ψάχνω να δω
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . αυτό που δε μπορώ
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . αυτό. . . . . που δε φαίνεται
. . . . . . . . . . . . . . . . . . αυτό. . . . . . . . που είμαι εγώ
. . . . . . . . . . . . . . . . κι ο μόνος τρόπος είναι αν καθρεφτίζομαι
. . . . . . . . . . . . . . . στα δικά σου μάτια, κι αυτό, πίστεψέ με
. . . . . . . . . . . . . γίνεται. . . . . . . . . . . . . . . . γίνεται πραγματικά.
. . . . . . . . . . . Αλλά μετά. . . . . . . . . . . . . . . εάν εγώ κοιτώ εμένα
. . . . εσένα ποιος θα σε κοιτά;. . . . . . . . . . . ποιος θα σ' απολαύσει;



. . Για πες μου λοιπόν τώρα, μήπως μπορείς να περιγράψεις;
μήπως μπορείς να ονομάσεις την κατάσταση που έχω περιέλθει;
. . . όσον αφορά. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . εσένα;
. . . μπορείς.... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . να πεις;
. . . ή έστω.... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . να νιώσεις;
. . . Αλλά. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . νιώθεται;
. . . νοείται.... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . αυτό;
. . . μιλιέται. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . αυτό;
. . . γράφεται. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . αυτό;
. . . Άκου με. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Δες με
.. Ψηλάφισέ με. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Αν αυτό αρκεί.




. . . . . . . . . . . . . . . . . Τώρα νομίζω ότι βρίσκω
. . . . . . . . . . . . . αυτό που αδυνατώ να περιγράψω
. . . . . . . . . . . αυτό που. . . . . . . . . . . . . δε μπορώ να πω
. . . . . . . . . . . άμεσα. . . . . . . . . . . . . . . . . . . τουλάχιστον
. . . . . . . . . . Μπορώ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . όμως νομίζω
. . . . . . . . . . . να το δω. . . . . . . . . . . . . . . . . . . σ' εσένα
. . . στα. . . . . αθώα τα. . . . . . . . . . . . . . . . . χαμόγελά. . . . . σου
. . μα όχι. . . . στα βλέμματά. . . . . . . . . . . της ρουτίνας. . . . . . σου.
Ψάχνω στις μικρότητες να δω. . . . . . . . το προφανές και τ αυτονόητο;
Αφού υπάρχει, τι με νοιάζει. . . . . . . . . αν δε φαίνεται καθόλου σε αυτές;



προκειται για ανατυπωση ενος εργου αλλα ενα εργο τεχνης ανηκει σε ολους που νιωθουν ή μπορουν να νιωσουν αυτο που ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ. και αυτο που νιωθουμε ειναι δικο μας και ποτε κλεμμενο.

ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Δεν μπορώ να το πιστέψω
ότι εσύ είσαι αυτή που πέθαινε για μένα
πόσο θέατρο να παίξω
πόσο να υποκριθώ

Πώς να το εξηγήσω
τόσα βράδια μόνος και δεν έρχεσαι
δεν με σκέφτεσαι
Θέλω να σου μιλήσω
μα για κάτι άλλο τώρα καίγεσαι
δεν με σκέφτεσαι

Κάνεις τα πάντα σαν μια ξένη να σε δώ
και να βγάλω απ΄το μυαλό
πως ακόμα σ΄αγαπώ
Κάνεις τα πάντα να πληγώσεις μια καρδιά
που για σένα μια ζωή
έπεφτε μεσ΄τη φωτιά

Δεν μπορώ να καταλάβω
αν κάπου εγώ έχω φταίξει
και μου φέρεσαι έτσι
Σου΄χω δώσει τη ζωή μου
πήρες ότι αγαπώ

Πώς να το εξηγήσω
τόσα βράδια μόνος και δεν έρχεσαι
δεν με σκέφτεσαι
Θέλω να σου μιλήσω
μα για κάτι άλλο τώρα καίγεσαι
δεν με σκέφτεσαι

Κάνεις τα πάντα σαν μια ξένη να σε δώ
και να βγάλω απ΄το μυαλό
πως ακόμα σ΄αγαπώ
Κάνεις τα πάντα να πληγώσεις μια καρδιά
που για σένα μια ζωή
έπεφτε μεσ΄τη φωτιά

Thursday, November 09, 2006

ΣΕ ΕΝΑ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΣΤΡΟΦΕΣ.....

Πάντα υπάρχει και κάτι άλλο, εκτός απ’αυτό που σε θλίβει, σε ταλαιπώρει ή σε πληγώνει...

Λίγο πιο κάτω,στην στροφή...........θα το δεις.

THE FERRETS AND THE HUMANS

Once there was a team of ferrets, exploring mysteries, who landed upon a small blue planet and discovered a hidden valley that opened onto the land of the humans. The ferrets found these creatures a promising species, of grace and charm, intelligence and curiosity, of warm humor and great courage. Because of this, and because of the dangers and promises ahead for the young race, the ferrets gave to the humans four powers with which they could prevail over the challenges to come. The first was the power of fire, the second was the power of the wheel, the third was the power of written language, the fourth was the power of courtesy and respect, one to another. The humans were quick to learn, and cherished the gifts that the ferrets had brought. As the explorers prepared to depart, the humans begged them to stay and to share with humankind the delight of the brave new civilization that would rise.The ferrets were touched, and promised to return. On the day of their departure, one human turned to them. “Of these powers, dear ferrets, which is the first among them, which would you have us guard above all others?” “Well asked,” replied the ferrets. “Without fire can you prosper, and without the wheel, and without the alphabet, for many have prospered on your planet and across the galaxies without these. The one power without which no civilization can long survive, however, is the last, the power of courtesy and respect for each other and for all life.” The humans murmured, understanding, and used their new letters to scribe the Courtesies on tablets of onyx, the words finished in purest silver. When the ferrets had departed, the new race learned swiftly, mastering the natures of fire and wheel and alphabet. They pondered long, however, how best to protect the most precious of powers, and at last it was agreed to keep the Tablets of the Courtesies in the safest place their world could offer. From reverence, no copy was made, nor were its holy words read but by those who first had heard them from the ferrets. And so it came to pass that the one essential of the Four Gifts was weighted in rare metals and precious jewels, locked within a giant chest of iron, and after a long voyage and with great ceremony, was given to the waves and buried, safe forever in the uttermost part of the sea.

RICHARD BACH

ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ!!????

Φουρτουνιασμένη θάλασσα ήταν οι λογισμοί του..

Ήθελε να μιλήσει σε κάποιον. Μακάρι να μπορούσε να μιλήσει. Κάποιον που να μπορεί να αδειάσει την ψυχή του, να μοιραστεί τους φόβους, τις ανησυχίες του. Κάποιον που θα μπορούσε να τον καταλάβαινε.

Τι να συμβαίνει άραγε; Γιατί έχουμε αποστασιοποιηθεί τόσο; Γιατί παραμένουμε ερμητικά κλειστοί σε ένα φανταστικό πλαίσιο νομιζόμενοι πως θαμάστε ασφαλείς; Γιατί μένουμε αμέτοχοι στην κοινή αγωνία; Τι μας εμποδίζει να απλώσουμε τα χέρια στη ζωή, να ανοίξουμε την καρδιά μας και να απαλλαχτούμε από τα πολλά ερωτήματα που μας κυριεύουν;

Γιατί δεν αφήνουμε την αγάπη και την αλήθεια να φωλιάσει στην ψυχή μας;

ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ......

Αγγελέ μου,
αν κατέβεις προς την γή, θέλω να έρθεις ,
να μιλήσουμε μαζί περιμένω,
να μου δώσεις συμβουλή
πως να γιάνω μια καρδιά που αιμοραγεί.

Αγγελέ μου,
μία χάρη σου ζητώ στ'όνειρό μου,
λύση στο αίνιγμα να βρώ για την καρδιά μου,
ή γιάτρεψέ την αν μπορείς μ'ένα δάκρυ,
απ'τα βάθη της ψυχής.
Κι αν την σώσεις θα σου τάξω προσευχή στο Θεό μου,
να σου δώσει την ευχή για να γίνεις,
των αγγέλων διοικητής
κι ένα θρόνο στον παράδεισο να μπεις.


Αγγελέ μου...την καρδια μου την λενε mandy, ......για να την βρεις.

.......................................................δεν μπορω να κανω τιποτα αλλο.

Tuesday, November 07, 2006

ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΛΙΓΟ!!

Είναι βραδιές που προσπαθώ να κοιμηθώ μα δεν μπορώ, σε σένα κάθε σκέψη με πηγαίνει και στου ονείρου τα σκαλιά κάθομαι πάλι ως αργά και αισθάνομαι το κόσμο να μικραίνει... Είναι βραδιές όπως αυτή πού ένα παράπονο θα βγει να σπάσει σαν γυαλί την μοναξιά μου και θέλω να έρθω να σε βρω μα είσαι μακριά μου!!!!! Μονό για λίγο να σε δω, να σου μιλήσω μονό για λίγο να μπορούσες να έρθεις πίσω, μονό για λίγο να σε δω μονό για λίγο... Είναι βραδιές που δεν μπορώ να σε αποφύγω!

''ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕΙΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ''

Ο καιρος ειχε αρχισει να φορα για τα καλα τα χειμωνιατικα του και της αρεσε πολυ. Ποτε της δεν ειχε αγαπησει τοσο το καλοκαιρι οσο το χειμωνα και ιδιαιτερα το Φθινοπωρο. Της αρεσε να βλεπει την βροχη να την φλερταρει στο παραθυρι της και αυτη καθισμενη στην γωνιτσα της διπλα στο τζακι να αναπολει τις στιγμες που περασε μαζι του... Η αποσταση μεγαλη αναμεσα τους μα η συντροφια των κοινων τους εικονων και στιγμων μειωνε αυτη την τεραστια σε χιλιομετρα αποσταση τους.. Κλεινει τα ματια και νοιωθει τα χειλια του στα δικα της,το απαλο του χαδι την ζεστη και υπεροχη αγκαλια του...Το προσωπο της λαμπει απο ευτυχια..!! Περιμενει πως κ πως να βρεθει ξανα στην αγκαλια του...δεν ξεχνα τα λογια του απο την τελευταια τους συνομοιλια ''ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕΙΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ''....!!! Μονο μια ; Ηθελε να μοιραστει ολες τις μερες της υπολοιπης ζωης της μαζι του ...μα δεν μπορουσε...ισως να τα καταφερει ...το αξιζει...Το αξιζουν και οι δυο τους ...Αραγε αντεχουν αυτες οι αγαπες...

Ε ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ?????

Σαν όνειρο φανταζόμαστε τις στιγμές μας. Αυτές που ακούμπησαν τα κορμιά μας Στιγμάτισαν την ψυχή μας. Θέριεψαν την ύπαρξη μας ολάκερη...Και το όνειρο στάθηκε ανίκανο να παραμείνει όνειρο. Παραδόθηκε τρυφερά στα χέρια μας, στην τεράστια αγκαλιά μας. Τα χέρια μου χάθηκαν στην αγκαλιά σου... Αυτά τα χέρια που πλέχτηκαν τρυφερά με τα δικά σου. Για ενα σημαντικό ταξίδι. Που δεν ήταν όνειρο ψυχή μου... Δεν ήταν όνειρο οι χτύποι που ακούγονταν μέσα μας. Μα ούτε ότι χανόμαστε μέσα απο τα μάτια μας στον παράδεισο...Ένας ουρανός δικός μας που διαφεντεύεται την ανατολή. Ένας κόσμος δικός μας που χαρίζεται στα σπλάχνα της Γαλήνης... Μονάχα ο έρωτας κυβερνούσε την απέραντη γαλάζια θάλασσα μας. Τα συναισθήματα τραβούσαν αδιάκοπα κι ακούραστα κουπί. Ήθελαν να εξαντληθούν ολότελα, να μας παραδοθούν...Σε ένα καράβι που ταξίδευε την αγάπη αγκαλιά σφικτά με το πάθος χωρίς περικοπές, χωρίς στάσεις σε λιμάνια ασήμαντα... Τα γαλάζια νερά δρόσιζαν την ζωή που χε περάσει πάνω μας. Ξανά-γεννιόμαστε στο απέραντο μας... Μα δεν ήταν όνειρο... Ήταν το ωραιότερο κομμάτι της ζωής μας... Που το ζήσαμε σαν "όνειρο"..

ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!!!

Κι αν γίναν πολλά εγώ έχω κι άλλη αντοχή
κι αν είδα πολλά βλέπω και άλλη μια αρχή
Αν όπως κι αν ζεις κάτι σου λείπει απ' την ζωή
Κάτι σε κουράζει πολύ...Ίσως στο βάθος σε εξαντλεί...Εγώ το έχω φανταστεί
Άσε με λοιπόν να δούμε αν μπορώ την διάθεσή σου να φτιάξω
για τον λόγο αυτό για σένα τραγουδώ όσα δεν μπορώ να φωνάξω
Μένα τρυφερό τραγούδι σαν κι αυτό την διάθεσή σου να αλλάξω
Να ανεβείς ψηλά...να γελάς συχνά, να τολμάς ξανά, να ζεις
Κι αν όπως και εσύ δεν ξέρω πως να αισθανθώ
Κι αν ψάχνω να βρω πως να χαρείς για να χαρώ
Κι αν θέλω να δεις τον ουρανό που βλέπω εγώ
Πρέπει να σου πω σ' αγαπώ...είν' η αγάπη μου βουνό... κρυμμένη μέσα μου καιρό

Thursday, November 02, 2006

ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ....

Φυσάει αέρας αέρας λυσσασμένος
βαθιά τα χέρια μου στις τσέπες του καημού
χωρίς εσένα πια γυρίζω παγωμένος
με τα σημάδια του αποχωρισμού

Έλα και κόψε με στα δυο
με μια ματιά μαχαίρι ματωμένο
δύο φορές να σ'αγαπώ
και δυο ζωές για να σε περιμένω

Μεσ'τη βροχή χαρτί τσαλακωμένο
λόγια που γράφαμε και τώρα έχουν σβηστεί
για δυο ζωές εγώ θα περιμένω
να ξαναγράψουμε σ'ένα λευκό χαρτί

Έλα και κόψε με στα δυο
με μια ματιά μαχαίρι ματωμένο
δύο φορές να σ'αγαπώ
και δυο ζωές για να σε περιμένω..

Wednesday, November 01, 2006

Ένα χαμόγελο...

Το χαμόγελό σου σαν αναπνοή μου
Το χαμόγελό σου η μόνη ανάμνησή μου
Το χαμόγελό σου είναι αυτό που λείπει
Και διψούν για σένα της καρδιάς μου όλοι οι χτύποι.

Στην ζωή μου χρώμα το χαμόγελό σου
Ήρθες και κατάργησες για πάντα το χειμώνα
Το χαμόγελό σου είναι αυτό που λείπει
Και διψούν για σένα της καρδιάς μου όλοι οι χτύποι.

Το χαμόγελό σου χρώμα στη ζωή μου
Στο χαμόγελό σου μοιάζουν όλα αληθινά
Το χαμόγελό σου μόνη αμοιβή μου
Μου χαμογελάς και νοιώθω εγώ παιδί ξανά."

"Aυτό το αστέρι είναι για όλους μας "

...δός μου τα χέρια σου να κρατήσω τη ζωή μου. Σ' όλους τους τοίχους απόψε ντουφεκίζεται η ζωή. Aνάμεσά μας ρίχναν οι άνθρωποι το μεγάλον ίσκιο τους. Tί θα απογίνουμε, αγαπημένη;...μια φέτα ψωμί που δε θα τη μοιραζόμαστε πως να την αγγίξω; Πως θ άνοιγα μια πόρτα όταν δε θά τανε για να σε συναντήσω πως να διαβώ ενα κατώφλι αφού δε θά ναι για να σε βρώ .Hταν σα νάχε πεθάνει κι η τελευταία ανάμνηση πάνω στη γή.

Που είναι λοιπόν ένα χαμόγελο να μας βεβαιώσει πως υπάρχουμε......ένιωσες ξαφνικά ένα χέρι να ψαχουλεύει στο σκοτάδι και να σφίγγει το δικό σου χέρι. Kι ηταν σα νάχε γεννηθεί η πρώτη ελπίδα πάνω στη γή....έτσι λέει ο Hλίας: "εγώ θα βρώ τον τρόπο να παίζω φυσαρμόνικα"κι ας τούχουν κόψει και τα δυό του χέρια.

Kι έτσι κάθε βράδι η λάμπα έσβυνε τη μέρα μας.Kι όταν ήτανε να πεθάνουμε αυτοί μας μίλησαν για τη ζωή.Tότε κι εμείς μπορέσαμε να πεθάνουμε. Σ' εύρισκα, αγαπημένη, στο χαμόγελο όλων των αυριανών ανθρώπων. Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου αγαπημένη μου. Mα και τί να πεί κανείς όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός και τα μάτια σου τόσο μεγάλα.

Yστερα έρχόταν η βροχή. Mα έγραφα σ' όλα μας τα χνωτισμένα τζάμια τ' όνομα σου κι έτσι είχε ξαστεριά στη κάμαρά μας. Kράταγα τα χέρια σου κι έτσι είχε πάντοτε η ζωή ουρανό κι εμπιστοσύνη. Tα μαλλιά σου είναι μαύρα όπως μια νύχτα ,στο στόμα σου ανασαίνει ολάκερη η άνοιξη...Oλα μπορούσανε να γίνουνε στον κόσμο, αγάπη μου τότε που μου χαμογελούσες. Στην πιό μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή. Hξερες να δίνεσαι, αγάπη μου.Δινόσουνα ολάκερη και δεν κράταγες για τον εαυτό σου παρά μόνο την έγνοια αν έχεις ολάκερη δοθεί.

Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα. Kαι τότε όλα τα βράδια κι όλα τα τραγούδια θάναι δικά μας. Θά θελα να φωνάξω τ' όνομά σου, αγάπη, μ' όλη μου τη δύναμη. Nα το φωνάξω τόσο δυνατά που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο καμιά ελπίδα πιά να μήν πεθάνει. Aφού κάθε στιγμή οι άνθρωποι θα μας βρίσκουν στο ήρεμο ψωμί, στα δίκαια χέρια, στην αιώνια ελπίδα, πως θα μπορούσαμε, αγαπημένη μου,νάχουμε πεθάνει...
Τ. Λιβαδειτης

ΟΝΕΙΡΟΠΑΓΙΔΕΣ.......

Κανείς δε θα μπορέσει μου ‘χες πει
να με πονέσει πάλι όπως εσύ
κι αφού είπαμε γεια με τα δάκρυα στεγνά
τα παράθυρα αφήνω όλη μέρα κλειστά
Ποτέ δε θα σ’ αφήσω μου ‘χες πει
να ζήσεις στα όνειρά μου όπως πριν

Κι όμως να περπατώ μέσ’ τον ύπνο σου εγώ
και μου δίνεις φιλιά στα όνειρά σου ξανά

Και σε παίρνω αγκαλιά με τα μάτια κλειστά
πώς γεννάει στο σκοτάδι η λύπη χαρά
Χαρά σ’ αυτόν που τώρα σ’ αγαπά
χαράζει και σ’ αγγίζει στα μαλλιά

Κι όμως να περπατώ μέσ’ τον ύπνο σου εγώ
και μου δίνεις φιλιά στα όνειρά σου ξανά

Και σε παίρνω αγκαλιά με τα μάτια κλειστά
πώς γεννάει στο σκοτάδι η λύπη χαρά
Κανείς δε θα μπορέσει μου ‘χες πει
ποτέ να μ’ αγαπήσει όπως εσύ..........

ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ!!!!

Όταν θα νοιώθεις μοναξιά όταν το σπίτι θα ’ναι άδειο, θα ‘χεις εμένα συντροφιά και θα σου δίνω εγώ κουράγιο…..
Όταν μαυρίζει ο ουρανός, όταν παγώνει η αγκαλιά σου και όταν σε πνίγει ένας λυγμός, εγώ θα έρχομαι κοντά σου…
Μονάχα εσύ να ’σαι καλά, μην δω στα μάτια σου ούτε δάκρυ, μπορεί να ζούμε χωριστά, μα τότε ζήσαμε μια αγάπη… Να ’σαι κορίτσι μου καλά κι όταν ζητάς τον άνθρωπό σου, θα είμαι κάπου εκεί κοντά ο φύλακας ο άγγελός σου!
Αν σου ραγίζει την καρδιά κι αν μόνη θέλει να σ’ αφήσει, πες του πως κάποιος μια φορά αληθινά σε είχε αγαπήσει…Μονάχα εσύ να’ σαι καλά μην δω στα μάτια σου ούτε δάκρυ, μπορεί να ζούμε χωριστά μα τότε ζήσαμε μια αγάπη…Να΄ σαι κορίτσι μου καλά κι όταν ζητάς τον άνθρωπό σου, θα είμαι κάπου εκεί κοντά ο φύλακας ο άγγελός σου….!

ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ Ή ΣΤΗΝ ΜΟΙΡΑ......

Καμιά φορά σκέφτομαι πως μερικά πράγματα είναι για να γίνουν. Όσο κι αν θες - ή τουλάχιστον προσπαθείς - να πάρεις , ν ' ακολουθήσεις άλλο δρόμο , βγαίνεις εκεί. Ξανά.


πώς να γλιτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο ... πως θέλω ν' αλλάξουμε ουρανό ..;

Friday, October 20, 2006

ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΕΝ ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Σ'αγαπώ γιατί κατοίκησες στη Ψυχή μου, σ'αγαπώ γιατί το χάδι σου ξύπνησε το χαμόγελό μου, σ'αγαπώ γιατί οι μυρωδιές σου μέθυσαν το κορμί μου, σ'αγαπώ γιατί ο ψίθυρος σου αγκάλιασε τη καρδιά μου, σ'αγαπώ γιατί η φωνή σου νανούρισε το φόβο μου, σ'αγαπώ γιατί το φιλί σου χρωμάτισε τα όνειρά μου, σ'αγαπώ γιατί το βλέμμα σου ζωγράφισε το σώμα μου με χρώματα καινούργια... δικά σου, σ'αγαπώ γιατί τα χείλη σου ήπιαν τα δάκρυά μου, σ'αγαπώ γιατί τα χέρια σου χάιδεψαν το όνειρό μου, σ'αγαπώ γιατί τα δάχτυλα σου περπάτησαν στο στέρνο μου, σ'αγαπώ γιατί η γλώσσα σου μου γνώρισε γεύσεις παραμυθένιες, σ'αγαπώ γιατί ο χτύπος της καρδιάς σου έγινε το αγαπημένο μου τραγούδι, σ'αγαπώ γιατί τα μάτια σου χαμογέλασαν, σ'αγαπώ γιατί το πρόσωπό σου φώτισε τον περίπατό μου, σ'αγαπώ γιατί στο στήθος σου άκουσα ήχους μουσικής, σ'αγαπώ γιατί οι κόρες των ματιών σου μεγάλωσαν και μ'έμαθαν να παίζω, σ'αγαπώ γιατί τα βλέφαρά σου ζωγράφισαν τις εποχές, σ'αγαπώ γιατί τα μαλλιά σου αγκάλιασαν την αγωνία μου, σ'αγαπώ γιατί τα φρύδια σου μου εγραψαν ποιήματα, σ'αγαπώ γιατί το στόμα σου ταξίδεψε στο στόμα μου, σ'αγαπώ γιατί τ'όνομά σου ξύπνησε το βλέμμα μου, Σ'ΑΓΑΠΩ ΓΙΑΤΙ Η ΘΥΜΙΣΗ ΣΟΥ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΝΑ ΔΙΑΣΧΙΣΩ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ........................................................
Σ'ΑΓΑΠΩ.... ΓΙΑΤΙ.... Σ'ΑΓΑΠΩ!!!!!!!!! ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΕΣ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ!!

Thursday, October 05, 2006

"GENTLE" SPORTS

Tennis is a one of the "gentle" sports, a game played between either two players ("Singles") or two teams of two players ("Doubles"). Players use a stringed racquet to strike a hollow rubber ball covered with felt over a net into the opponent's court. In some places tennis is still called lawn tennis to distinguish it from real tennis (also known as royal tennis or court tennis), an older form of the game that originated in France in the Middle Ages and is played indoors on a very different court. Originating in England in the late 19th century, lawn tennis spread first throughout the English-speaking world, particularly among the upper classes. Tennis is now an Olympic sport and is played at all levels of society, by all ages, and in many countries around the world. Except for the adoption of the tie-breaker in the 1970s, its rules have remained remarkably unchanged since the 1890s. Along with its millions of players, millions of people follow tennis as a spectator sport, especially the four Grand Slam tournaments.

Tennis can mean the following:

Real tennis
Table tennis (also called ping-pong)
Bed tennis (also called pennis-pong)

ALL KINDS OF TENNIS REQUIRE GOOD INSTRUCTORS, LOTS OF TRAINING, GOOD FITTING AND ABOVE ALL EMOTION!!!!

so beware to choose the most suitable to your case from all aspects!!!!

ΝΟΤΑ

Νότα Σημείο, σήμα. Ο ήχος που ακούγεται. Τόνος, απόχρωση. Η χροιά ή η απόχρωση οποιουδήποτε πράγματος και γενικά οτιδήποτε επηρεάζει τη διάθεση και μεταβάλλει τη συναισθηματική ισορροπία. Εγώ την πρωτοβρήκα μέσα στους εφηβικούς μου στίχους να με κοιτά με αμηχανία.

Είπε: Η ελευθερία, που λέγαμε από παιδιά,/βρίσκεται κάπου στις ψηλές νότες του πιάνου./όχι όμως έξω από αυτό. Τι να πω; Αρκέστηκα να την κοιτάζω κατάματα.

Μετά της λέω: Αυτή τη νότα που χτυπάω πολύ απόψε/(σαν να χτυπάω κάποια πόρτα),/βρίσκεται πολύ ψηλά/Είναι η τελευταία νότα ντο/ Όσο κι αν τη χτυπάω, δεν μου ανοίγει για να βγω. Το πείσμα της να έρχεται και να επανέρχεται καταντάει ενοχλητικό, αλλά τόσο μα τόσο προκλητικό. Η επιμονή της, που σαν το σκυλί μού τραβάει το μπατζάκι, να μου δείχνει τον δρόμο, να μου σκοτώνει και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις, να μην μ’ αφήνει να χαρώ την πλάνη των ματιών, με αφοπλίζει. Και την ακολουθώ παίρνοντας όρκο μέσα μου πως θα είναι η τελευταία φορά.

Πού θα σταματήσω όμως, καθώς…: Κυλάνε οι νότες/Κυλάνε οι στίχοι/Κυλάω εγώ και οι πέτρες στο ποτάμι.

Μα, άκου, μου λέει. Ξέρω, της απαντώ. Είναι μια νότα πέρα και πίσω από τα 88 πλήκτρα του πιάνου/Δεν ξέρω ακριβώς./που δεν την έχω ακούσει.

Και; μου λέει ειρωνικά. Αυτήν. Εσένα αναζητώ. Και γνωρίζω πως, όσο κι αν κρύβεσαι, θα συναντηθούμε κάποια στιγμή έξω από τα πλήκτρα του πιάνου, μακριά από τους ταπεινούς ήχους της μίζερης ζωή μας.

Το παρόν κείμενο συντάχθηκε με την συνδρομή των "μουσικών" γνώσεων και ιδεών μιας πολύ ιδιαίτερης φίλης μουσικού ΤΔ και υπό τους μαγευτικούς ήχους μιας ζωντανής σειρήνας που ακούει στο όνομα Mandy!!

TO FEEL OR NOT TO FEEL.....

Η αγάπη δεν πονά, δεν μπορεί να γεννήσει πόνο η αγάπη. Αν αυτό κανόνα ονομάσω, τότε θα πρέπει να παραδεχτώ πως όταν ένιωσα πως αγαπώ, έκαμα λάθος. Πρόσφατα μπλέχτηκα σε μια συζήτηση περί πόνου, κι όταν ρωτήθηκα, το μόνο που ήρθε στο μυαλό μου περί του ορισμού του πόνου ήταν πως πονάει η αγάπη.
Καλύτερα να μην αγαπάμε τότε; Να μην νιώθουμε την καυτή ανάσα του πόνου τόσο κοντά στο στόμα, στο νου, στο δέρμα; Να γλιτώσουμε από το μαρτύριο της νέας αρχής, της μετά του πόνου ζωής μας; Να μετατρέψουμε τον πόνο σε δημιουργία, να γεννήσουμε ιδέες, να γνωρίσουμε μέρη, να τολμήσουμε να ξεπεράσουμε τα εσκαμμένα μας;

Μου φάνηκε καλή σαν ιδέα, μέχρι που σκέφτηκα την εφαρμογή της στην καθημερινότητα ενός ανθρώπου, κι όχι απλά στην αχλύ μιας φράσης. Αγαπώ θα πει μαθαίνω. Διδάσκομαι, μαθητεύω, ενσωματώνω, εφαρμόζω, πιστεύω…αγαπώ. Και μετά έρχεται ο πόνος. Και η αγάπη μεταφέρεται σε μια άλλη σφαίρα, πολύ μακρινή από αυτή που μπορούσαν να αγγίξουν τα δάχτυλά σου. Και καλείσαι ξάφνου να αρχίσεις να αρνείσαι. Να απαρνείσαι αυτά που με τόσο κόπο δέχτηκες και υιοθέτησες και δικά σου τα έκαμες. Να τα αρνηθείς, να τα σβήσεις και να ξαναρχίσεις από την αρχή. Σαν να μην συνέβη τίποτα. Τίποτα. Μου φαντάζει απίστευτο. Και έπειτα, ακόμα πιο απίστευτο να ξαναγυρίσεις στην αφετηρία. Σαν παιδικό παιχνίδι, σαν τον γκρινιάρη ας πούμε. Φτάνει μια κακή ζαριά και ξαναγυρνάς στην αρχή σου, στο μηδέν και στο τίποτα σου.

Μηδέν. Και τίποτα. Και μια γνώση που κάποιοι σου ζητούν να απαρνηθείς στο όνομα μιας νέας αρχής. Λαμπερής και ολοκαίνουριας. Σιωπώ. Και ξαναβάζω, για χιλιοστή ίσως φορά να παίξει το μόνο τραγούδι που νομίζω ότι δεν πιστεύει σ’ αυτήν την χλιδάτη αρχή που αποφεύγω…

Όλο τ’ απόγευμα δεν είπα τίποτα
Κρύβω τα λόγια μου μ’ ένα τσιγάρο
Έξω τα χρώματα σβήνουν και χάνονται
Κλείνω τα μάτια μου ανάσα να πάρω
Πώς βραδιάζει νωρίς...
Όλα εδώ σα φινάλε γιορτής
Το μπαλκόνι στενό, κάτω η πόλη μυρίζει
Μοναξιά και καπνό
Και μένω κάτω απ’ τα κίτρινα φώτα
Στην πόλη που χώραγε πρώτα
Τη φωνή σου να λέει "σ’ αγαπώ"
Σ’ έχω χάσει μέσα στα κίτρινα φώτα
Στην πόλη που χώραγε πρώτα
Tη φωνή σου να λέει "σ’ αγαπώ"
να λέει "σ’ αγαπώ"
Όλο τ’ απόγευμα σ’ ένα παράθυρο
Και κάτω αδιάφορα ο κόσμος περνάει
Κάποιο ραδιόφωνο μόλις που ακούγεται
Δίχως φτερά η ζωή μου πού πάει
Πώς βραδιάζει νωρίς...
Και μένω...

ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΜΟΥ

Κοίτα να δείς πως στα μηνύματα συνήθισα
χωρίς μια καλημέρα δεν μπορώ
Κοίτα να δείς όσες φορές κι αν με πλήγωσα
στην πληγή σου δεν μπορώ να αντισταθώ

Μα δεν περνάει η ζωή
με μια αγάπη μικρή
πρέπει να φύγω να σ αποφύγω
έγινε βράδυ το πρωί

Δεν μπορώ άλλο πια πιο πολύ να σαγαπήσω
τα χέρια μου είναι μικρά πες μου πως να σε κρατήσω
αδυναμία μου και πόνο και χαρά μου
είσαι απέναντι μα μένεις μακριά μου

ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ Η ΒΡΟΧΗ

Κάθε φορά που θα ‘ρθεις βρέχει
Σύμπτωση λες πες το όπως θες
Όμως εγώ θέλω να βρέχει
Σαν το νερό
Να σ αγκαλιάζω τις νύχτες που καις

Κάθε φορά που θα ‘ρθεις βρέχει
Δεν φταις εσύ δεν φταίει κανείς
Λες κι ο καιρός χαρές δεν έχει
Κι έρχεσαι εδώ για να κρυφτείς

Κάθε φορά που θα ‘ρθεις βρέχει
Γίνεσαι φως στη συννεφιά
Μα κάθε φορά κάτι τρέχει
Φεύγεις μακριά
Μόνος ξανά σαν μια γκρίζα σκιά

Τέτοια ζωή ποιος την αντέχει
Ίσως εγώ και η βροχή
Μα σ αγαπώ βρέχει δεν βρέχει
Κι αν σ αρνηθώ
Τότε μωρό μου θα φταις μόνο εσύ!!!

Thursday, September 14, 2006

SO BEAUTIFUL AND WILD

She never took the train alone
she hated being on her own
She always took me by the hands
and said she needs me
She never wanted in love to fail
she always hoped that it was real
She’d look me in the eyes and say ‘believe me’
And then the night becomes the day
and there’s nothing left to say
If there’s nothing left to say
then something’s wrong

Ohhh tonight you killed me with your smile
so beautiful and wild so beautiful
Oh tonight you killed me with your smile
so beautiful and wild so beautiful and wild

And as the hands would turn with time
she’d always say that she was my mine
She’d turn and lend a smile
to say that she’s gone
But in a whisper she’d arrive
and danced into my life
Like a music melody
like a lovers song

Oh tonight you killed me with your smile
so beautiful and wild so beautiful
Oh tonight you killed me with your smile
so beautiful and wild so beautiful and wild

Through the darkest night
comes the brightest light
And the light that shines
is deep inside
It’s who you are

Oh tonight you killed me with your smile
so beautiful and wild so beautiful
Oh tonight you killed me with your smile
so beautiful and wild so beautiful …beautiful
Oh tonight you killed me with your smile
so beautiful and wild so beautiful and wild
So beautiful and wild
So beautiful and wild

Wednesday, September 13, 2006

ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟ..............

Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ'έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ'αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ'έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ'αγκάλιαζα και θα σού δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ'αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.

Thursday, September 07, 2006

ΛΟΓΙΑ ΚΛΕΜΕΝΑ!!!

Kοίτα!!! ίδιοι μοιάζουν οι άνεμοι που σκουραίνουν τα βράχια, και της θάλασσας δίνουν όψη προπατορική. όμως πιο μοναχική τότε η καρδιά σου, Κάτι άλλο αποζητάει!! Εσωσε να'ναι από Θεού αισθήματα. Και ο ήλιος!! Σ'ένα του μιας στιγμής σταμάτημα, που ο χρόνος ούτε το'νιώσε, πρόφτασε ιερατική του ασβέστη να προδώσει αίγλη και ομορφιά. Την των ερωτευμένων, που χωρίς να το ξέρουν, της θεότητας το σχήμα έχουνε πάρει.....ΕΛΥΤΗΣ.

ΕΛΛΑΣ ΡΑΔΙΟ.......


Σε γνώρισα ναυαγός σε μια μεγάλη πόλη που οι άνθρωποι περνούν και χάνονται με μια βουή ωκεανού. Κι ήταν σα θαύμα το πώς βγήκαν καινούργια λόγια απ το στεγνό μου στόμα. Τ απόθεσα χωρίς καμμιάν εγγύηση, παράλογα σ ένα μπουκάλι κα το ριξα στην άσφαλτο. Ήξερα πως δεν είχα τίποτα να περιμένω μα δε βρισκόμουν πια στην πρώτη νιότη μου κι η σύνεση γινόταν μια πολυτέλεια δυσβάσταχτη............ ΩΧ!! ωρα να πιασω παλι το κουπι!!!

ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ.......

Μόνο όταν το σκοτάδι είναι βαθύ μπορείς να δεις καθαρά τ’ αστέρια!!!

Tuesday, September 05, 2006

ΦΟΒΟΣ & ΣΙΩΠΗ

Ο φόβος σου ήταν πανίσχυρος
Με φόβο γεννηθήκαμε
με φόβο ανατραφήκαμε
τίποτα σχεδόν δικό μας δεν είναι ελεύθερο
κι είναι δύσκολο να ξαναγεννηθούμε
Λεγεώνες μέσα μας και λεγεώνες προγόνων πίσω μας φοβούνται
Ελευθερία είναι η νίκη του φόβου
και τον φόβο η φιλαυτία μας τον σπέρνει
Από πάνω της περνά η πύλη που βγάζει στη ζωή
την αληθινή κι άλλον τρόπο δεν έχουμε
'Αλλο τρόπο δεν έχω για να ζήσω
να σ' αγαπώ άφοβα
ελεύθερα
Αγαπώντας σε να υπάρχω
τι να τα κάνω τα ίχνη
Να σ' αγαπώ άφοβα ελεύθερα
Αρχίζω να εμπιστεύομαι τη ζωή και να μην έχω αγωνία
Ζωή δεν είπαμε πως είναι το άλλο όνομα της αλήθειας
Οι λέξεις είναι ξένα σώματα
Μ' ενοχλούν. Μπορώ πια να σωπάσω.

ΡΗΤΟ

Ήρωας δεν είναι αυτός που κερδίζει την μάχη, αλλά αυτός που κρύβει τον πόνο του σε ένα χαμόγελο, και συνεχίζει μπροστά.

ΤΡΑΓΟΥΔΩ........

Ακόμα κι αν φύγεις, για το γύρο του κόσμου, θα σαι πάντα δικιά μου, θα μαστε πάντα μαζί. Και δε θα μου λείπεις, γιατί θα ναι η ψυχή μου το τραγούδι της έρημου που θα σ'ακολουθεί .Τα ήσυχα βράδια. η Αθήνα θ'ανάβει σα μεγάλο καράβι που θα σαι μέσα κι εσύ. Και δε θα σου λείπω, γιατί θα ναι η ψυχή μου, το τραγούδι της ερήμου που θα σ'ακολουθεί .
Τα ήσυχα βράδια θα περνάει φωτισμένο της ζωής μου το τρένο που θα σαι μέσα κι εσύ.

Friday, September 01, 2006

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΚΑΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙΣ!!!!


Πεθαίνουν τα όνειρα μέσα στην εκπλήρωση. Και μόνο εκείνα τ άλλα, που η τύχη ή έστω οι περιστάσεις τους αρνήθηκαν την ύπαρξη, εκείνα ζουν για πάντα.Κι όταν, καμιά φορά, ξυπνάς τη νύχτα τ'ακούς να πεταρίζουν μέσα σου, τεράστια κι άγρυπνα. Σαν τα δυστυχισμένα βλέφαρα των τυφλών. Μην μπαίνεται στο κόπο για σχόλια. αυτό το όνειρο θα ζήσει για πάντα γιατί δεν θα εκπληρωθεί πότε. ευχαριστώ όμως για την καλή διάθεση!!!

for her eyes only!!!!!!!


wouldn't you do anything???? I would definetely do!!!

help-aide-hilfe-ayuda-aiuto-помощь-hulp-帮助-助け

I am in love with Mandy. I need 15 million comments on my posts to be with her. Any assistance is desperately needed and strongly appreciated.

Je suis dans l'amour avec Mandy. J'ai besoin de 15 millions de commentaires sur mes poteaux pour être avec elle. N'importe quelle aide est nécessaire désespérément et est fortement appréciée.

Ich bin in der Liebe mit Mandy. Ich benötige 15 Million Anmerkungen zu meinen Pfosten, mit ihr zu sein. Jede mögliche Unterstützung wird hoffnungslos benötigt und geschätzt stark.

Estoy en amor con Mandy. Necesito 15 millones de comentarios sobre mis postes estar con ella. Cualquier ayuda se necesita desesperadamente y se aprecia fuertemente.

Sono nell'amore con Mandy. Ho bisogno di 15 milione osservazioni sui miei alberini di essere con lei. Tutta l'assistenza è necessaria disperatamente e fortemente apprezza.

Я нахожусь в влюбленности с Mandy. Я 15 миллионов комментарии на моих столбах быть с ей. Любая помощь отчаянно NEOBXODIMA и сильно appreciated.

Ik ben in liefde met Mandy. Ik heb 15 miljoen commentaren op mijn posten nodig om met haar te zijn. Om het even welke hulp is desperately nodig en sterk gewaardeerd.

鎴戞亱鐖变簡浠andy銆?鎴戦渶瑕?5鍏充簬鎴戠殑宀椾綅鐨勭櫨涓囦釜璇勮鏄互濂广€?鎵€鏈夊崗鍔╃粷鏈涘湴蹇呰鍜屽己鐑堣璧炶祻銆?/td>

私はMandyとの愛にある。 私は私のポストの15,000,000のコメントが彼女とあることを必要とする。 どの援助でも必死に必要とされ、強く認められる。

Thursday, August 31, 2006

ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ?????


Εβρεχε εκείνο το βράδυ, ανέβηκα τα σκαλιά κανείς στην κάμαρα, έτρεμε σε ανοιχτό παράθυρο η κουρτίνα, " Φεύγω μη ζητήσεις να με βρεις αγαπώ άλλον ",έγραφε. Που είσαι, που να πάω, φυσάει, κρυώνω. Δρόμοι λασπωμένοι, κίτρινα φώτα, ζευγάρια αγκαλιασμένα κάτω από τις ομπρέλες τους. Σε λίγο θ' ανάβουνε το φως, θα κοιτάζονται στα μάτια και θα πετάνε από πάνω τους όλη τη μοναξιά. Οι φωτεινές ρεκλάμες ανοιγοκλείνουνε τα μάτια τους, όλα στην εποχή μας διαφημίζονται, γιατί όχι κι αυτό. " Αγαπώ άλλον "με κόκκινα πελώρια γράμματα θάταν υπέροχη διαφήμιση. Που είσαι, που να πάω, φυσάει, κρυώνω.

ΣΑΛΤΑΡΑΜΕ!!!ΟΧΙ ΣΑΛΠΑΡΑΜΕ!!!!


...is the feeling you have while flying in air,...is the freedom you feel while dancing over the water,...is the power that makes you mad, ...it is kiteboard that captures your mind. what is left by mandy!!!!!!!!!

ΕΥΧΕΣ

"ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΤΙ ΚΡΥΣΤΑΛΙΝΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΚΑΤΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΚΑΘΡΕΠΤΕΣ"

ΓΙΑΤΙ????

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί ήμουν κάποτε αλλιώς.Άλλοι
αναζητάν να βρούν γιατί είμαι έτσι σήμερα.Ποιός είμαι
ή ποιός ήμουν;Αναζητήσεις δίχως σημασία.
Το κέρδος είναι ότι τους ξέφευγα διαρκώς. δεν με "έπιασαν". θα είναι πάντα έτσι????

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΛΕΓOTANE ΜΑΝDY!!!!

Αυτό που ζήσαμε μαζί στο όνειρο, με κρατάει. Και αυτά που ακόμα δεν είδαμε εκείνη τη "μέρα". Αυτό το ταξίδι που δεν κάναμε. Η κρυφή επιθυμία με κρατάει, ο έρωτας που παραμονεύει, όσα ακόμα δεν έχουμε πει, δεν έχουμε ομολογήσει, όσα δεν έχουμε ονειρευτεί μαζι ακόμα, κι όσα δεν έχουμε ήδη τολμήσει.............................με κρατάει και..................περιμένω!!