ΤΟ ΑΡΡΗΤΟ

Ξέρεις ότι ζωγράφισα αυτά που ένιωθα για σένα;. . . . . . . . . . . . . . . . . . . ξέρεις;
Σε μία κόλλα από χαρτί λέγοντας λόγια σκόρπια.... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ;
. . . Μόνος μου
. . . . . . . ψάχτηκα
. . . . . . . . . . σκέφτηκα
. . . . . . . . . . . . τι σημαίνει
. . . . . . . . . . . . κάποιος να
. . . . . . . . . είναι εσύ.
. . . . . . . Δε θυμάμαι
άλλο τι σκεφτόμουν εκείνες τις ώρες που βρισκόμουν
αφημένος στις μελωδίες που άκουγα σα μεθυσμένος



. . . . . . . . . . . . . . . . . . . για σένα....
. . . . . . . . . . . . . . . . . ήταν για σένα;
. . . . . . . . . . . . . . ή μήπως ήτανε για μένα;
. . . . . . . . . . . . ή μήπως. . . . . . . . . . για εμάς;
. . . . . . . . "για το άρρητο". . . . . . . . . . . . απαντάς
. . . . . . μιλώντας μέσα μου μ' ένα μυστήριο τρόπο, δικό μου
. . . . μιλώντας σου και παίρνοντας τις απαντήσεις που ζητάω
. . . Αφού πια. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . γνωρίζω
. . . εσένα. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . κι όχι εμένα.
. . και σκέφτομαι. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . πώς γίνεται αυτό;



. . . . . . Ίσως γιατί σε βλέπω περισσότερο από μένα
. . . . . . Ίσως γιατί σε σκέφτομαι τον περισσότερο καιρό
. . . . . . Ίσως
. . . . . . Πάλι
. . . . . . Γιατί
. . . . . . Κάθε
. . . . . . Μάτι
. . . . . . Κοιτά
. . . . . . Τα
. . . . . . Πάντα
. . . Εκτός απ' το ίδιο



. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Ψάχνω να δω
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . αυτό που δε μπορώ
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . αυτό. . . . . που δε φαίνεται
. . . . . . . . . . . . . . . . . . αυτό. . . . . . . . που είμαι εγώ
. . . . . . . . . . . . . . . . κι ο μόνος τρόπος είναι αν καθρεφτίζομαι
. . . . . . . . . . . . . . . στα δικά σου μάτια, κι αυτό, πίστεψέ με
. . . . . . . . . . . . . γίνεται. . . . . . . . . . . . . . . . γίνεται πραγματικά.
. . . . . . . . . . . Αλλά μετά. . . . . . . . . . . . . . . εάν εγώ κοιτώ εμένα
. . . . εσένα ποιος θα σε κοιτά;. . . . . . . . . . . ποιος θα σ' απολαύσει;



. . Για πες μου λοιπόν τώρα, μήπως μπορείς να περιγράψεις;
μήπως μπορείς να ονομάσεις την κατάσταση που έχω περιέλθει;
. . . όσον αφορά. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . εσένα;
. . . μπορείς.... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . να πεις;
. . . ή έστω.... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . να νιώσεις;
. . . Αλλά. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . νιώθεται;
. . . νοείται.... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . αυτό;
. . . μιλιέται. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . αυτό;
. . . γράφεται. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . αυτό;
. . . Άκου με. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Δες με
.. Ψηλάφισέ με. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Αν αυτό αρκεί.




. . . . . . . . . . . . . . . . . Τώρα νομίζω ότι βρίσκω
. . . . . . . . . . . . . αυτό που αδυνατώ να περιγράψω
. . . . . . . . . . . αυτό που. . . . . . . . . . . . . δε μπορώ να πω
. . . . . . . . . . . άμεσα. . . . . . . . . . . . . . . . . . . τουλάχιστον
. . . . . . . . . . Μπορώ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . όμως νομίζω
. . . . . . . . . . . να το δω. . . . . . . . . . . . . . . . . . . σ' εσένα
. . . στα. . . . . αθώα τα. . . . . . . . . . . . . . . . . χαμόγελά. . . . . σου
. . μα όχι. . . . στα βλέμματά. . . . . . . . . . . της ρουτίνας. . . . . . σου.
Ψάχνω στις μικρότητες να δω. . . . . . . . το προφανές και τ αυτονόητο;
Αφού υπάρχει, τι με νοιάζει. . . . . . . . . αν δε φαίνεται καθόλου σε αυτές;



προκειται για ανατυπωση ενος εργου αλλα ενα εργο τεχνης ανηκει σε ολους που νιωθουν ή μπορουν να νιωσουν αυτο που ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ. και αυτο που νιωθουμε ειναι δικο μας και ποτε κλεμμενο.