Ε ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ?????

Σαν όνειρο φανταζόμαστε τις στιγμές μας. Αυτές που ακούμπησαν τα κορμιά μας Στιγμάτισαν την ψυχή μας. Θέριεψαν την ύπαρξη μας ολάκερη...Και το όνειρο στάθηκε ανίκανο να παραμείνει όνειρο. Παραδόθηκε τρυφερά στα χέρια μας, στην τεράστια αγκαλιά μας. Τα χέρια μου χάθηκαν στην αγκαλιά σου... Αυτά τα χέρια που πλέχτηκαν τρυφερά με τα δικά σου. Για ενα σημαντικό ταξίδι. Που δεν ήταν όνειρο ψυχή μου... Δεν ήταν όνειρο οι χτύποι που ακούγονταν μέσα μας. Μα ούτε ότι χανόμαστε μέσα απο τα μάτια μας στον παράδεισο...Ένας ουρανός δικός μας που διαφεντεύεται την ανατολή. Ένας κόσμος δικός μας που χαρίζεται στα σπλάχνα της Γαλήνης... Μονάχα ο έρωτας κυβερνούσε την απέραντη γαλάζια θάλασσα μας. Τα συναισθήματα τραβούσαν αδιάκοπα κι ακούραστα κουπί. Ήθελαν να εξαντληθούν ολότελα, να μας παραδοθούν...Σε ένα καράβι που ταξίδευε την αγάπη αγκαλιά σφικτά με το πάθος χωρίς περικοπές, χωρίς στάσεις σε λιμάνια ασήμαντα... Τα γαλάζια νερά δρόσιζαν την ζωή που χε περάσει πάνω μας. Ξανά-γεννιόμαστε στο απέραντο μας... Μα δεν ήταν όνειρο... Ήταν το ωραιότερο κομμάτι της ζωής μας... Που το ζήσαμε σαν "όνειρο"..