ΘΟΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ!!!!!

Πάντα πρέπει να είχα μέσα μου, την ανάγκη να γράψω…Πάντα πρέπει να είχα μέσα μου, την πολυτέλεια να σκέφτομαι ιστορίες ανθρώπων και να τις πλάθω στα μέτρα και στα σταθμά τα δικά μου…Θέλεις γιατί παρατηρούσα τα πάντα γύρω μου με μία διάθεση περιέργειας και σχολιασμού…Θέλεις γιατί είχα ένα τόνο σνομπισμού και υπεροψίας για τους γύρω μου…Δεν ξέρω…Αυτό που ξέρω είναι ότι κατάφερα στα 40 μου χρόνια να μπορώ να περάσω "στο χαρτί" τις σκέψεις και τις εμμονές μου…Και δεν έχω λίγες…Υπήρχαν εκεί…Μου τριβέλιζαν το μυαλό και έψαχναν την κατάλληλη στιγμή να βγουν…Να απλωθούν και να γεμίσουν την σκέψη και το "χαρτί" μου…Και πάντα είχα την ανάγκη να αγαπώ. Ίσως και να με αγαπούν....... Όμως όχι γιαυτό που οι άλλοι θέλουν, αλλά γιαυτό που πραγματικά είμαι. Άλλιως δεν μου κάνει η αγάπη τους. Ίσως να έψαχνα την κατάλληλη συναισθηματική φόρτιση…Ίσως να περίμενα το αστεράκι μου…Μπορεί…Πρέπει να της αποδώσω τα εύσημα, γιατί με βοήθησε να καταλάβω τον εαυτό μου, με βοήθησε να καταλάβω γιατί η γη γυρίζει γύρω μου, έτσι όπως γυρίζει. γιατί και πως αγαπώ τους ανθρώπους............ τις άλλες γυναίκες........την μουσική.........., τα λουλούδια....... Πρέπει να της αποδώσω τα εύσημα, γιατί με ανέχεται ώρες ατελείωτες στις "συνομιλίες μας¨, στους καυγάδες μας, στα "δύσκολά" μας…Πάνω απ’ όλα, πρέπει να της δώσω τα εύσημα γιατί πίστεψε σε μένα, έστω και με ένα ιδιαίτερο τρόπο. έστω και μέσα από την απόρριψη και την άρνηση…....Και δεν είμαι εύκολος άνθρωπος…Μάλλον το αντίθετο…Αλλά αυτό, δεν το λέμε πιο έξω…Κατά καιρούς, ασχολήθηκα με τον εαυτό μου…Είπα τα στραβά του και τα καλά του…Ανοίχτηκα και εκτέθηκα…Ίσως να με ενοχλούσε τότε…Όμως, δεν με ενοχλεί τώρα…Δεν έχω να φοβηθώ τίποτα…Είμαι ένας άνθρωπος με πάθη και πόθους…Βασικά, είμαι ένας καθημερινός άνθρωπος μέσα σε τόσους άλλους…Είμαι ένας ........, μεταξύ πολλών συνονόματων…...Αντ' εμού, θα αφήσω να μιλήσουν οι λέξεις, οι προτάσεις, οι παράγραφοι…Αυτές, μπορούν να τα πουν καλύτερα…Αυτές, ξέρουν καλύτερα…Εγώ δεν είμαι τίποτα μπροστά τους…Εγώ, απλά γράφω…για μένα....., την αγάπη μου....., την ζωή......., όνειρα....., θύμισες..........., επιθυμίες........... αυτό είναι και ο μόνος τρόπος να ¨ζω" ότι στερούμαι, να ¨φωνάξω" ότι δεν μπορώ να πω, να "χαιδέψω" ότι δεν μπορώ να πιάσω........................


ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ

Εδώ, σ’αυτό το μνήμα κείται κάποιος
που ο φόβος οι άλλοι τι θα πουν,
κι η ματαιοδοξία ν’αρέσει
τόσο του κλέψανε ότι είχε πιό δικό του
ώστε, σχεδόν, δεν κείται εδώ κανείς.

Τ. ΛΕΙΒΑΔΕΙΤΗΣ

ΕΠΙΣΕΛΙΔΙΟ

Εδώ, σ'αυτήν την σελίδα "κείται" κάποιος
που ο φόβος οι άλλοι τι θα πουν,
κι η φιλοδοξία να αγαπά και να αγαπιέται,
τόσο του κλέψανε ότι είχε πιό δικό του
ώστε, σχεδόν, δεν "κείται" εδώ κανείς.

T.O. INVITA

σε ευχαριστώ Μαντουλα μου!!!