Σε γνώρισα ναυαγός σε μια μεγάλη πόλη που οι άνθρωποι περνούν και χάνονται με μια βουή ωκεανού. Κι ήταν σα θαύμα το πώς βγήκαν καινούργια λόγια απ το στεγνό μου στόμα. Τ απόθεσα χωρίς καμμιάν εγγύηση, παράλογα σ ένα μπουκάλι κα το ριξα στην άσφαλτο. Ήξερα πως δεν είχα τίποτα να περιμένω μα δε βρισκόμουν πια στην πρώτη νιότη μου κι η σύνεση γινόταν μια πολυτέλεια δυσβάσταχτη............ ΩΧ!! ωρα να πιασω παλι το κουπι!!!
No comments:
Post a Comment