Η "ΚΑΚΗ" ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

Το ποίημα θέλω να είναι νύχτα, περιπλάνηση
σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες
όπου η ζωή χορεύει. Θέλω να είναι
αγώνας, όχι για μια μουσική που λύνεται
μα πάθος για την μέσα έκφραση μιάς ασυναρτησίας
μιας αταξίας που θα γίνει παρανάλωμα,
άν δεν τα παίξουμε όλα για όλα.

Όταν οι άλλοι , αδιάφοροι με σιγουριά
ξοδεύονται άσκοπα ή ετοιμάζονται το βράδυ
να πεθάνουν, όλη τη νύχτα ψάχνω για ψηφίδες
αδιάφθορες μες στο μονόλογο του καθημερινού
κι ας είναι οι πιό φθαρμένες. Να φεγγαρίζουν
μες στο πυκνό σκοτάδι τους σαν τ' αχαμνά ζωύφια
τυχαίες, σκοτωμένες απ' το νόημα
με αίσθημα ποτισμένες.

ΝΙΚΟΣ - ΑΛΕΞΗΣ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ "Ο ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ"

Η ποίηση καθυστερεί τη μεταμόρφωση, κάνει πιό δύσκολη την καθημερινή μας πράξη, αλλά δεν μας αλλάζει τη ζωή. Το ίδιο σφίξιμο ο κόμπος της βροχής, η καταχνιά της πόλης σαν βραδιάζει. Δεν σταματά τη σήψη που προχώρησε, δεν θεραπεύει τα παλιά μας λάθη.