Θες να το παίρνουμε στα αστεία...νομίζεις ότι είναι εύκολο να γελάμε και μετά να σιωπάς γιατί αυτό σου τάζει ο χρόνος. Τότε σπας τις γραμμές των χειλιών σου με ένα παγωμένο χαμόγελο και τέρμα τα αστεία. Σιωπάς και κρατάς «κλειστά» τα μάτια σου. Φοβάσαι να κοιτάξεις πέρα από τον κόσμο σου...φοβάσαι να κοιτάξεις με άλλων τα μάτια, φοβάσαι να πεις πως δεν θες……..δεν θες και πολύ να...
Συνοστίζεις αισθήσεις και ψευδαισθήσεις σε ένα δοχείο ...μέσα... τα ζουλάς να μπορέσουν να χωρέσουν... και ελπίζεις να μην φύγει το καπάκι.
Γιατί φοβάσαι? ακολούθα τα βήματα των σκέψεων σου...ακολούθα σου λέω...προλαβαίνεις... μόνο μια χάρη, μη χαθείς... μη χαθείς από μέσα σου.
μη χαθείς γιατί είσαι μικρή ακόμα και φοβάσαι! μη χαθείς.... θα περιμένω να μου φέρεις όμορφα χρώματα. Καλή αντάμωση.
No comments:
Post a Comment