Κάποιοι από εμάς δεν θυμόνται μόνο τα αναγκαία. Και έτσι δείχνουν την αγάπη τους. Κάποιοι άλλοι κάνουν μόνο τα αναγκαία και έτσι εκφράζουν την αβρότητα τους. Με την απαντοχή αυτής της αβρότητας παλεύουν αυτοί που αγαπούν την μοναξιά τους, τον χρόνο που παίζει το Θέατρο Σκιών. Όταν πέφτει η αυλαία, με μόνη συντροφιά την ενδελέχεια, προσπαθούν να καθεύδουν. Και δεν είναι συνήθως εύκολο.
Οι λέξεις φταίνε…Αυτές ενθάρρυναν τα πράγματα ν’ αρχίσουν να συμβαίνουν (Κ.Δημουλά)
1 comment:
vraio paixnidi!
Post a Comment