Σου είχα πει κάποτε, πως θα είμαι πάντα εδώ για σένα; Δεν το ξέχασα, μην ανησυχείς. Κρατάω βλέπεις πάντα τις υποσχέσεις μου. Είμαι εδώ, δεν μπορείς να με δεις, μα είμαι εδώ. Μην με ψάχνεις στις σκέψεις σου, που ξεθωριάζουν, ούτε και στην λογική σου, που με διώχνει. Ότι νιώθω για σένα εξάλλου, είναι ακραία παράλογο. Όμορφο και πολύχρωμο.. Ακόμα και αν κάποτε ρίχνεις υπερβολικές ποσότητες μαύρου, ακόμα πολύχρωμο παραμένει. Είναι όμορφο, πάντα ήταν...ακόμα και τις στιγμές, που εσύ παλεύεις να το παραμορφώσεις με μανία, αυτό από αντίσταση, γίνεται ακόμη πιο εξαίσιο. Οι χαμένοι έρωτες, λένε, είναι σαν τις ανεκπλήρωτες ευχές, μονάχα δεν ξέρω αν πηγαίνουν στον παράδεισο. Ίσως να τους αρκεί που γεννήθηκαν, που κάποιος τους έδωσε πάθος και ορμή. Και ζουν ακόμα και τις κενές μέρες, και τις κενές ώρες. Σαν αυτή.
No comments:
Post a Comment