Me, my self and I!!

- Τι σε έχει πιάσει;
- Μάλλον με έχει αφήσει...

- Γιατί δε γράφεις; Ξέρεις ότι έχεις να γράψει κάτι της προκοπής (λέμε τώρα) από το «Σε θέλω»;
- Το ξέρω.

- Μα κάτι βρε παιδί μου. Για τη γκρίνια του αφεντικού σου..., για το χαμό που γίνεται στον κόσμο..., για το ότι γίνεται εδώ και μια εβδομάδα της πουτάνας στο Πολυτεχνείο και έχουν γίνει τα δρομολόγια άνω κάτω και ταλαιπωρήσαι..., κάτι «λογοτεχνικό» , για τον καιρό έστω ρε... κάτι, κάτι τέλος πάντων.Δεν... Βαρέθηκες;
- Όχι.Δεν έχω όρεξη απλά.

- Τις πταίει;
- Δεν ξέρω.
- Ξέρεις!
- Δεν είναι της παρούσης.
- Και πότε θα είναι δηλαδή;
- Ποτέ.
-Ουουουφφφφ παράτα με γιατί το καταντήσαμε Μανταλενο - summertime διάλογο. Και τουλάχιστον εκείνοι έχουν ταλέντο και τα λένε γαμάτα. Εμείς τι λέμε; Κλαψομουνιάζουμε και δεν αφορά κανέναν αυτό. Πέραν τούτου δίνουμε και αφορμές στους οχτρούς μας (sic) να γελάνε χαιρέκακα με τη μαλακία που μας έχει πιάσει.
- Νομίζεις ότι ασχολείται ακόμα μαζί σου;
- Όχι, ένα βλέφαρο το ρίχνει όμως έτσι για να μην ξεχνιόμαστε ;
- Σε νοιάζει;
- Όχι. Άλλο.
- Τι άλλο;
- Κοίτα να βρεις την μπάλα γιατί με έχεις εκνευρίσει. Ούτε ένα comment της προκοπής δεν κάνεις πια. Αααααα σου βρήκα και τίτλο worst commentetor ever. Είχαμε τον best τώρα βρήκαμε και τον χειρότερο. Παράταμεεεε.

-Όχι ρε, δε σε παρατάω. Επειδή έχεις αφεθεί εσύ, δε σημαίνει ότι θα με πάρεις μαζί.
- Σιγά μη σκίσεις κανένα καλτσόν.
- Ωραία γλώσσα.
- Εμ, αφού σου λέω παράταμε, εσύ συνεχίζεις να με τσιγκλάς. Γράψε ρε γαμώτο κάτι. Δε σε ενδιαφέρουν κάτι;
- Φυσικά.
- Γιατί δεν έγραψες κάτι τότε;
- Έγραψαν άλλοι και πολύ καλύτερα. Δεν κάνουμε διαγωνισμό εδω πέρα, γράφει ο καθείς ότι του γουστάρει.
- Το ξέρω. Απλά δεν...Ούτε για τα καραβάκια «σου», ούτε για τη θάλασσα;
- Όχι.
- Κάτι για τα πολιτικά (προσπαθώ να δώσω ιδέες); Για τις κάμερες; Για τα οικονομικά; Για την ασφάλεια (που είναι η ασφάλεια οεο?) για το ΙΚΑ κ.λπ. λέω.
- No.
- Με έσκασες πια.
-Προσπάθησα να μη γίνω αγενής, αλλά το είπες μόνη σου, οπότε αμαρτία δεν έχω.
- Δε σου δίνω σημασία.
- Τότε γιατί με σκας μια ώρα τώρα; Σου είπα δεν έχω όρεξη, δεν ξέρω, δεν θέλω, δεν, δεν, ΔΕΝ.
- Ξεκίνησες δίαιτα; Ξεκίνησες τη γυμναστική που μου τα έπρηξες (αυτά που δεν έχω);
-Τι άσχετο ήταν αυτό τώρα; Όχι.
-Οχιά διμούτσουνη! Τουλάχιστον ξεκίνα αυτά, κοίταξε λίγο και την πάρτη σου. Άσε με τώρα λέμεεεεε. Δεν τρώγεσαι με τίποτα, μα με τίποτα όμως πια.

- Μου το έχουν πει κι άλλοι.
-Παράταμε, θα βρω μόνη μου τους ρυθμούς μου.

- Αργείς, αργείς πολύ, όμως και χάνεσαι και χάνεις και αυτά που μετράνε περισσότερο μαζί.- ...

- Θέλεις ξύλο. Πολύ όμως! Άσε με...
-Καλά, εγώ να σε αφήσω, εσύ να δούμε τι θα κάνεις!
-Κάτι θα κάνω, πάντα δε κάνω κάτι???

- Το πάντα δεν είναι σίγουρο ότι ισχύει πάντα!!