ΔΙΟΧΕΤΕΥΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ

Άν με το πινέλο σου μπορείς να ζωγραφίσεις ένα χαμόγελο στα χείλια, θα σε παρακαλούσα να το κάνεις.

Θέλω με τις μπογιές σου να τονίσεις αυτά που μόνο έσυ μπορείς να δεις. Μαύρο γιά τα μακριά μαλλιά που πέφτουν στους ώμους – να σκεπαστούν οι άσπρες τρίχες που βρήκαν την ευκαιρία και ξεμύτησαν.

Μετά ανακάτεψε άσπρο και κόκκινο, και σκέπασε τις ουλές πάνω στο δέρμα. Να μην μείνει ίχνος του τι έγινε...να το ξέρουμε μόνο εσύ κι εγώ. Πράσινο και καφέ σε ίσες δόσεις, γιά το χρώμα των ματιών Κόκκινο βαθύ, κόκκινο σαν μήλο, αιμάτινο, γιά τα χείλια. Για να φέρνει στο μυαλό το πάθος που μοιραζόμασταν.

και γαλάζιο γιά τον ουρανό που θα βρίσκεται από πίσω. Έναν ουρανό γιά να πετάξουμε μέσα του. Κίτρινος ήλιος, γιά να μας ζεσταίνει. Και ένα γκρίζο συννεφάκι στο βάθος – γιά να θυμόμαστε...

Και μόλις τελειώσεις τον πίνακα κρύψε τον. Φύλαξε τον μόνο γιά τα δικά μας μάτια... γιά να μήν προκαλούμε την τύχη με την τόση μας ευτυχία...................