ΓΛΥΚΑ ΚΑΙ ΤΡΥΦΕΡΑ

Την χάιδευε με χέρια καθαρά και μυαλό βουτηγμένο στην λαγνεία του κορμιού της…Της έλεγε ότι χρωμάτιζε τις εικόνες του με το χρώμα του δέρματός της και τις αποχρώσεις των μαλλιών της…Ένοιωθε την μύτη του να ρουφάει κάθε σπιθαμή του αρώματός της, κάθε στιγμή…Ανατρίχιαζε όταν της σήκωνε τα μαλλιά και της φιλούσε το πίσω μέρος του λαιμού της…
Κάποτε, τον είχε ρωτήσει, αν την αγαπάει…Της απάντησε, χωρίς ενδοιασμό και φόβο…Ναι…
Κάποτε, την είχε ρωτήσει, αν τον αγαπάει…Δεν του απάντησε, μόνο έφερε τα χέρια της γύρω από το λαιμό του, τον αγκάλιασε και έκλαψε στον ώμο του…Εκείνος, απλά την έσφιξε περισσότερο…Δεν την ξαναρώτησε από τότε…

Κάποτε, τον είχε ρωτήσει, αν θα έφευγε μαζί της μακριά…Της απάντησε, χωρίς ενδοιασμό και φόβο…Ναι…
Κάποτε, την ρώτησε, αν θα έφευγε μαζί του μακριά…Του απάντησε, ότι δεν μπορούσε να χωρέσει τη ζωή της σε μία βαλίτσα…είχε και τόσα πράγματα. και τα ήθελε όλα μαζί της. Εκείνος, την κοίταξε στα μάτια και έκλαψε…Δεν την ξαναρώτησε από τότε…

Του ζήτησε να της μιλάει και να τον ακούει…Της άρεσε να της χαϊδεύει την ψυχή με τα λόγια του…Ξεκίνησε τότε, να της διαβάζει ποίηση…

‘Πόσο πολύ σε αγάπησα εγώ μονάχα το ξέρω
Εγώ που κάποτε σ’ άγγιξα με τα μάτια της πούλιας
Και με τη χαίτη του φεγγαριού σ’ αγκάλιασα και χορέψαμε
μες στους καλοκαιριάτικους κάμπους
Πάνω στη θερισμένη καλαμιά και φάγαμε μαζί το κομμένο τριφύλλι
Μαύρη μεγάλη θάλασσα με τόσα βότσαλα τριγύρω στο λαιμό
τόσα χρωματιστά πετράδια στα μαλλιά σου’…

Τον κοίταζε…Τον λάτρεψε…Έπεσε στην αγκαλιά του…

Την χάιδεψε με χέρια καθαρά και μυαλό βουτηγμένο στην λαγνεία του κορμιού της…γλύκα και τρύφερα. δεν ήθελε να την χάσει ποτέ............φοβόταν τις συνέπειες.