ποτέ δε ξέρεις
πότε ανθίζουν τα αγκάθια
ανάμεσα στα ρόδα
ποτέ δε ξέρεις
πότε οι αετοί
σταματούν να πετάνε στον ουρανό
ποτέ δε ξέρεις
πόσο θα ζει ο έρωτας
δίχως το χάδι
ποτέ δε ξέρεις
τον ήχο της καρδιάς
δίχως την αγκαλιά
ποτέ δε ξέρεις
και δε θα μάθεις ποτέ
μα έμαθες πια
το πάντα και το ποτέ
πως είναι ένα
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ......
3 comments:
Υπέροχο... Ο ποιητής;
Ο ήχος της καρδιάς χωρίς αγκαλιά ε;
Θλιβερά μονότονος.
Ο ποιητής είναι άλλος και άγνωστος. Το δανείστηκα για να ακουστεί ο ήχος της καρδιάς μου.
ααααχ! Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες καρδιά μου!
Μη σου πω για πριγκίπισσες! ;)
Post a Comment