Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμωρία για μια γυναίκα απ'το να είναι παγιδευμένη ανάμεσα σ'έναν άνδρα που αγαπά κι έναν άνδρα που την αγαπά. Για την Μάντυ μου δεν θα ήθελα ποτέ μια τέτοια τύχη, και ας είμαι εγώ σε δεύτερη μοίρα και τελευταία σειρά.
"Εγώ είμαι κλειδούχος" έλεγε, και όρθιος στη μέση του θαλάμου χειρονομούσε σαν ν' άνοιγε κλειδιά, ύστερα αφουγκραζόταν τα τραίνα που περνούσαν κι ύστερα πάλι χειρονομίες, σινιάλα
είκοσι χρόνια τώρα στο άσυλο, ακόμα κι οι τρελοί γελούσαν μαζί του, "δεν είσαι τίποτα", του έλεγαν, έκλαιγε.
Ένα βράδυ τον πλησίασα, "το ξέρω, του λέω, είσαι κλειδούχος" χαμογελούσε,
"όχι, μου λέει, το κάνω για τους άλλους- εγώ είμαι επιστήμων ιατρός, όπως με ήθελε η μητέρα μου".
No comments:
Post a Comment