CHAT TO CHAT

Λόγο στο λόγο

και ξεχαστήκαμε

μας πήρε ο πόνος

και νυχτωθήκαμε

Σβήσε το δάκρυ

με το μαντήλι σου

να πιώ τον ήλιο

μέσ' απ' τα χείλη σου

Μην τον ρωτάς τον ουρανό

το σύννεφο και το φεγγάρι

το βλέμμα σου το σκοτεινό

κάτι απ' τη νύχτα έχει πάρει

Ό'τι μας βρήκε

κι ό'τι μας λύπησε

σαν το μαχαίρι

κρυφά μας χτύπησε

FINAL FANTASY

OF A FICTIONAL BUT TRUE LOVE

SKY-FLY. NOT A GAME!!

Εκείνος:

Σ’ αγαπώ ως τον ουρανό…

Εκείνη:Χαμήλωσαν τ’ αστέρια ή πετάξαμε πολύ ψηλά;;;

Εκείνος:Έχει σημασία;;;

Εκείνη:Φοβάμαι ότι έχω κλειστοφοβία και φοβία στα ύψη…

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΞΩΤΙΚΩΝ

Κάποτε, τα μικρά ξωτικά του Αϊ Βασίλη λαχτάρισαν και αυτά λίγη αναγνώριση για αυτά. Δούλευαν όλο το χρόνο σκληρά προετοιμάζοντας τα δώρα και τα πακέτα, ενώ οι τάρανδοι έρχονταν μόνο για μια μέρα. Και μόνο για αυτήν την απλή νυχτερινή βόλτα, τα ονόματά τους τραγουδιόντουσαν από όλα τα παιδιά σε όλο τον κόσμο για πολύ καιρό.
Τώρα είναι αυτό δίκαιο; Εσείς μπορείτε να σκεφτείτε έστω και ένα μόνο όνομα ξωτικού; Αυτοί, οι μικροί τύποι, που φτιάχνουν και ετοιμάζουν τα δώρα που ο 'Aγιος Βασίλης πηγαίνει σε αγόρια και κορίτσια. Γι αυτόν τον λόγο σκέφτηκαν ότι δεν θα ήταν λάθος να γράψουν ένα τραγουδάκι και για τα ξωτικά, και έτσι και έκαναν!! 'Eγραψαν το τραγούδι των Μεγάλων Ξωτικών. «Ζήτω τα μεγάλα ξωτικά, ο Μπιλ και ο Χάρυ, ο Τσάρλυ, ο Ρότζερ, ο Γουίλι, η Μαίρη, η Ρόζι, ο Τεντ και ο Φρέντ, ο Τζο και ο Χιούι, η Ρούθ και ο Μπο».
Και αυτό ήταν το τραγούδι στροφή παρά στροφή, και κάθε νέα τροφή το κανε και χειρότερο. 'Oταν ο γέρο Αϊ Βασίλης άκουσε το τραγούδι τους διαπίστωσε ότι διαρκεί σαράντα ολόκληρα λεπτά!! Ξεκίνησε λέγοντας «Χο, χο, χο!!» σε δέκα στίχους φώναξε «χόα!! Να ένα πράγμα που είμαι σίγουρος μικρά μου ξωτικά, αυτό το τραγούδι είναι μια λίστα από ονόματα που δεν θα πιάσει ποτέ και κανείς δεν θα το θυμάται!!
Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να επιδείξετε έναν από σας ως ήρωα και όταν όλα τα ξωτικά θα ζητωκραυγάζουν θα είναι για όλα τα ξωτικά στην γη του Αϊ Βασίλη!! Πρέπει όμως να κάνετε καλή επιλογή και να εκλέξετε για ήρωά σας τον πιο διάσημο μετά όμως που θα ψηφίσετε». Μετά από πάρα πολύ κόπο και ψάξιμο τα ξωτικά έβγαλαν τους υποψήφιους και ψήφισαν. Επιτέλους βρέθηκε ο ήρωάς τους. Λεγόταν Φρέντι και τον Ονόμασαν Φιλικό Φρέντι.
Και ο νέος ήρωας κέρδιζε όλα τα προνόμια, ήταν και ο πρώτος και έπαιρνε όλο άριστα στο σχολείο. Και να μερικά ταλέντα του...έκανε ουρά στον χορό από μόνος του, έπαιζε πολύ καλά το βιολί, μπορούσε να λύσει και το δυσκολότερο πρόβλημα. 'Eξυπνο και όμορφο μαζί!! Και ψηλό, στις μύτες των ποδιών του έβλεπε άνετα πάνω από το γόνατο του ψηλότερου τάρανδου.
Ανάμεσα στα ζήτω των ξωτικών ο Αϊ Βασίλης μίλησε και έδωσε το χέρι του στον Φρέντι. «Φιλικέ Φρέντι, νομίζω ότι ίσως πετάξεις μαζί μου και διαβάσεις τους χάρτες». Του Φρέντ του πήρε ένα λεπτό να το καταλάβει..
Αυτός θα ήταν το πρώτο ξωτικό που θα πετούσε!! Και η μικρή καρδιά του πήγε να σπάσει από συγκίνηση. Αναφώνησε «θα είμαι με τον Αϊ Βασίλη!!» Από τότε και στο εξής, κάθε βραδιά Χριστουγέννων, ο Φρέντι βρίσκετε εκεί δεξιά του Αϊ Βασίλη, χωρίς αυτόν ο 'Aγιος Βασίλης δεν θα ήξερε πως να έφτανε στον προορισμό του.
Με αυτούς τους χάρτες, ο Φρέντ είναι σίγουρος ότι είναι ένας εξπέρ της Γεωγραφίας. Τώρα όλα τα ξωτικά είναι περήφανα και τραγουδάνε το τραγούδι τους που λέγετε «Πάνω στις καμινάδες» και πάει κάπως έτσι : «Πάνω στις καμινάδες πάει ο δικός μας Φρέντ, ντυμένος στο κόκκινο κουστούμι του, βοηθά τον Αϊ Βασίλη να μοιράσει τα δώρα που έφτιαξαν τα άλλα ξωτικά για τα μικρά παιδιά.
Πήγαινε Φρέντ, πήγαινε και μπράβο, είμαστε πολύ περήφανοι για σένα!!» Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν άρχισε να αναγνωρίζετε και η δουλειά των μικρών ξωτικών και όλοι ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, ζώντας αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, και αν ποτέ δείτε τον Αϊ Βασίλη, να ξέρετε ότι αυτό το μικρό ανθρωπάκι δίπλα του, είναι ο Φρέντ!!!

ΠΑΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!!!!!!!!!!!

Πάει ο παλιός ο χρόνος,

ας γιορτάσουμε παιδιά

και του χωρισμού ο πόνος

ας κοιμάται στην καρδιά.

Καλή χρονιά, χρονιά πολλά,

καλή χρονιά χρόνια πολλά

χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά.

Γέρε χρόνε φύγε τώρα

πάει η δική σου η σειρά

ήρθε ο νέος με τα δώρα,

με τραγούδια με χαρά.

Καλή χρονιά, χρονιά πολλά,

καλή χρονιά χρόνια πολλά

χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά.

Μα κι αν φεύγεις μακριά μας

στην καρδιά μας πάντα ζει

κάθε λύπη και χαρά μας

που περάσαμε μαζί.

Καλή χρονιά,

χρονιά πολλά,

καλή χρονιά χρόνια πολλά

χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά.

my wishes

ΤΙ ΘΕΛΩ

Θέλω να είσαι ευτυχισμένη. Θέλω να νιώθεις ότι σ'αγαπούν και σε νοιάζονται, ότι δεν είσαι μόνη και ούτε θα είσαι ποτέ. Θέλω να μην αναστενάζεις ποτέ...Μερικοί άνθρωποι όσο δυνατοί και αν δείχνουν πιστεύω έχουν ανάγκη από ένα στήριγμα ακόμα και αν δεν το παραδέχονται. Μπορεί να μην περιμένουν τίποτα από αυτό το άτομο απλά χρειάζονται να ξέρουν ότι υπάρχει.
Και εγώ θέλω...απλά να είσαι καλά!! Εξάλλου υπάρχω εγώ που έστω με τον τρόπο μου όσο ανορθόδοξος και αν είναι πάντα σε προσέχω, σε σκέφτομαι, σε νοιάζομαι...υπάρχεις πάντα στην καρδιά μου. Τελικά αυτό είναι καλό ή κακό;; Κάπου στην μέση... ε;; Ξέρω δεν μπορώ να κάνω και πολλά για σένα. Θα ήθελα να γράψω κι άλλα, όμως θα σταματήσω...ας είναι!!

I miss....you will miss....it!!!

I hear you talking on the telephone
Say you’d be better off on your own
One day I’ll wake up and you’ll be gone
But that’s all right
‘Cause I can tell you that it won’t be long
You’re gonna find yourself singing a different song
You’ll finally see the light Baby,
go ahead and dream
In the end it’s gonna be the same
When you wake up and call my name

You’re gonna miss my love
No matter what you say
Well, you can fool yourself
Until your dying day
But you will come to your senses
When push comes to shove

You’re gonna miss my love
You think it’s easy to change your mind
It’s seems so simple but the bottom line is
You’ll never find another love like mine
No matter what you do
You keep crying about the love you lack
Soon as it’s gone,
you’ll be begging to get it back
Well, you know that’s true Baby,
go ahead and run
I know you’re bent on breaking free
When you look back,
I know you’ll finally see

You’re gonna miss my love
No matter what you say
Well, you can fool yourself
Until your dying day
But you will come to your senses
When push comes to shove

You’re gonna miss my love
You’re gonna miss my love
No matter what you say
Well, you can fool yourself
Until your dying day
But you will come to your senses
When push comes to shove

You’re gonna miss my love Oh,
believe me baby,
You’re gonna miss my love
I know you’re gonna miss my love
I know you’re gonna miss my love

Oh, believe me baby I know you’re gonna miss my love

and you should know that missing is very hard, I can assure you

Jingle bell

i missed so my chinesse eyes, that i only listen to chinesse songs.我愛你 [我爱你]
ngóh oi néih!!!! I LOVE ......

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΕΡΗΜΗΝ.........

Καλά Χριστούγεννα και αν… αν θυμηθείς τ’όνειρό μου λοιπόν Σε περιμένω να’ρθείς...
Και τα μάτια μου θα σου τραγουδήσουν μια γαλάζια αλήθεια....
Σ’αγαπώ...........και σε σκέφτομαι

ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ!!!

Δεν έχω περιθώρια στενέψανε τα όρια
χωρίς καρδιά δε θέλω να γυρίζω
σιγά σιγά πεθαίνουμε
στα ίδια πάντα μένουμε
μα μια ζωή καλύτερη αξίζω

Συγγνώμες κι άλλα θύματα θα πάρουνε τα κύματα
βουλιάζεις στην ελπίδα που κρατάω
σιγά σιγά διαλύθηκα
τον έρωτα φοβήθηκα
για μια ζωή καλύτερη θα πάω

Σου δίνω πίσω
σου δίνω πίσω
την αγάπη που μου δάνεισες
δώσε μου πίσω
δώσε μου πίσω τη ζωή μου
και ξοφλάμε

να σου θυμίσω είχε παλιόκαιρο τη μέρα που σε γνώρισα
πώς θες εσύ για καλοκαίρια να μιλάμε
Τα χρόνια που μετρήσαμε ποτέ μας δεν τα ζήσαμε

με τι ψυχή ψυχή θα παραδώσω
λοιπόν τι περιμένουμε γεννιόμαστε πεθαίνουμε
ζητάς κι εγώ τι άλλο να σου δώσω

Σου δίνω πίσω
σου δίνω πίσω
την αγάπη που μου δάνεισες
δώσε μου πίσω
δώσε μου πίσω τη ζωή μου
και ξοφλάμε

να σου θυμίσω είχε παλιόκαιρο τη μέρα που σε γνώρισα
πώς θες εσύ για καλοκαίρια να μιλάμε.

I Hate You, Then I Love You

songs can give answers to questions

Οι τίτλοι του τέλους

Ζω, ακόμη ζω

πες μου αν ζω, σαν ταινία το ένιωσα.

Σα βροχή, τη δυνατή

στις οθόνες τ' αντίο σου βρέχω.

Ζω, ακόμη ζω

σε μια σκηνή όπου όλα στα έδωσα.

Νικημένος φυγάς

κι ήταν λάθος μου που στο φανέρωσα.

Είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του

τώρα οι τίτλοι του τέλους θα πέσουν για 'μένα

οι τίτλοι του τέλους θα γράψουν το θέμα.

Είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του

τώρα οι τίτλοι του τέλους θα πέσουν για 'μένα

οι τίτλοι του τέλους θα γράψουν το θέμα.

Μα εγώ για 'σένα έπαιξα.

Ζω, ίσα που ζω

εσύ μου λες, η ζωή συνεχίζεται.

Σιωπηλός, σε κοιτώ

να πετάς τις ευχές στα καμένα.

Θες, να 'μαι καλά

λόγια φτηνά που η πρόθεση σκίζεται.

Να φανώ, δυνατός

σ' ένα πλάνο που πια δεν φωτίζεται.

Είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του

τώρα οι τίτλοι του τέλους θα πέσουν για 'μένα

οι τίτλοι του τέλους θα γράψουν το θέμα.

Είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του

τώρα οι τίτλοι του τέλους θα πέσουν για 'μένα

οι τίτλοι του τέλους θα γράψουν το θέμα.

Μα εγώ για 'σένα έπαιξα,να κλαις στο σινεμά.

ΠΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ???

Μοιάζουν οι ώρες να' ναι μεγάλες ανηφόρες
σαν να παλεύω έτσι αισθάνομαι και ζω
μοιάζουν οι ώρες να πέφτουν πάνω μου σαν μπόρες
κι οι αναμνήσεις να ρίχνουν πάλι κεραυνό

Κάτι στη ψυχή είναι ακόμα τόσο ευσυγκίνητο
κλαίω σαν παιδί όταν πάω εσένα να σκεφτώ
ώρες στη σιωπή ώρες στη δουλειά και στ' αυτοκίνητο
βράδυ και πρωί ψάχνω τρόπους για να ξεχαστώ

Πού είναι η αγάπη που μ' ανέβασε στα σύννεφα
Δώσε μου κάτι τώρα που πέφτω, να σωθώ
πού είναι η αγάπη να μου αποδείξει πριν το τέλος
αν είναι απάτη ή αν είναι κάτι μαγικό

Μοιάζουν οι ώρες να' ναι αφιλόξενες σα χώρες
όπου δεν βρίσκω το καταφύγιο που ζητώ
μοιάζουν οι ώρες να 'ναι μεγάλες ανηφόρες
σαν να παλεύω έτσι αισθάνομαι και ζω

Κάτι στη ψυχή είναι ακόμα τόσο ευσυγκίνητο
κλαίω σαν παιδί όταν πάω εσένα να σκεφτώ
ώρες στη σιωπή ώρες στη δουλειά και στ' αυτοκίνητο
βράδυ και πρωί ψάχνω τρόπους για να ξεχαστώ

Πού είναι η αγάπη που μ' ανέβασε στα σύννεφα
Δώσε μου κάτι τώρα που πέφτω, να σωθώ
πού είναι η αγάπη να μου αποδείξει πριν το τέλος
αν είναι απάτη ή αν είναι κάτι μαγικό

Η αγάπη δε φοβάται

Ήταν καιρός που μ' αγωνία προσευχόμουνα
να φύγουν όλοι για να σου τηλεφωνήσω
και δεν μπορούσα όταν σ' έπαιρνα πνιγόμουνα
ούτε ένα σκέτο "σ΄αγαπώ" να ψιθυρίσω

Ήταν καιρός που με λαχτάρα σε περίμενα
κρυφά για λίγο μόνο να σε συναντήσω
κι όταν ερχόσουνα ποτέ μου δε σε χόρταινα
γιατί σκεφτόμουνα πως πάλι θα σ' αφήσω

Μα την αγάπη δεν μπορεί κανένας να τη φυλακίσει
την παντοδύναμη αγάπη δεν μπορεί κανένας να νικήσει

Η αγάπη δε φοβάται...
Η αγάπη μας κανέναν δε φοβάται...
Η αγάπη μας θυμάται
όσα ζήσαμε μαζί και δε φοβάται...

Ήταν καιρός που για ν' ακούσω μια κουβέντα σου
μια "καλησπέρα", ένα "γεια σου", "σ' αγαπάω"
και να χαϊδέψει το κορμί μου η εικόνα σου
έπρεπε πάντα σε μια κόλαση να πάω

Ήταν καιρός που ο κόσμος γύρω μας σκοτείνιαζε
σ' ένα κελί πνιγόταν όλη η ζωή μας
και σιδερένιος δικαστής μας καταδίκαζε
ν' απαρνηθούμε τη γλυκιά την ύπαρξή μας

Μα την αγάπη δεν μπορεί κανένας να τη φυλακίσει
την παντοδύναμη αγάπη δεν μπορεί κανένας να νικήσει

Η αγάπη δε φοβάται...
Η αγάπη μας κανέναν δε φοβάται...
Η αγάπη μας θυμάται
όσα ζήσαμε μαζί και δε φοβάται...


......................μια φόρα και έναν καιρό..........................

ΤΑΡΑΧΗ

Δούλευε στον υπολογιστή…Απορροφημένη και αποκομμένη από το περιβάλλον…Ο καφές που είχε φτιάξει, παρέμενε ατελείωτος και παγωμένος δίπλα της…Επεξεργαζόταν το τελευταίο κείμενό της…Έπρεπε να το παραδώσει την επόμενη μέρα και ο χρόνος την πίεζε…Ένοιωθε άβολα…Το κείμενο που είχε γράψει δεν την ικανοποιούσε…Πίστευε ότι διάβαζε ένα κείμενο ξένο προς την ίδια, άνευρο και χωρίς έμπνευση…Και αυτό έκανε περισσότερο δύσκολη την πραγμάτωση του έργου που είχε μπροστά της…Από τότε που ξεκίνησε να γράφει κατά παραγγελία, είχε χάσει κάθε ίχνος δημιουργικής έμπνευσης…Νόμιζε ότι χρησιμοποιούσε τις ίδιες φόρμες και τους ίδιους τρόπους ανάπτυξης και περάτωσης της πλοκής του πονήματος…Χωρίς ίχνος φρεσκάδας και νέων ιδεών…Ένοιωθε ότι περπατούσε πάνω σε έλος και ότι από ώρα σε ώρα θα έπεφτε μέσα και δεν θα μπορούσε να σωθεί…Το παράξενο ήταν, ότι όλοι οι υπόλοιποι έβλεπαν ένα κείμενο πολύ καλό, καλά δομημένο και σωστά διαμορφωμένο, που σε κρατούσε σε εγρήγορση και κυλούσε γρήγορα στο διάβασμά του…Στις αντιρρήσεις της ότι ένοιωθε να επαναλαμβάνεται, η απάντηση που λάμβανε ήταν ότι έτσι είναι το προσωπικό της στυλ οπότε και έπρεπε να αποδεχτεί το γεγονός ότι είχε δημιουργήσει ένα προσωπικό στυλ…Φαύλος κύκλος δηλαδή…Χτύπησε το τηλέφωνο…Δεν το σήκωσε…Ξαναχτύπησε, ξανά και ξανά…Δεν άντεξε άλλο…Το σήκωσε…Η φωνή γνώριμη που ξυπνούσε παλιές αναμνήσεις…Ταράχθηκε…Δεν ήθελε να ακούσει αυτή τη φωνή, όχι τώρα…Μα καλά, γιατί τώρα, γιατί σήμερα;;;Οι ερωτήσεις απανωτές, παράλληλες με τη συνομιλία στο τηλέφωνο…Ανέβασε παλμούς στην καρδιά της…Τι έπαθε και έγινε έτσι;;;Πρέπει να ηρεμήσει…Έπρεπε να ηρεμήσει…Το τηλεφώνημα ολοκληρώθηκε…Μία καληνύχτα και μία ευχή για καλή επιτυχία το όριό του…Τοποθέτησε το ακουστικό πίσω στη συσκευή…Η καρδιά της χόρευε σε ρυθμούς έντονους…Σηκώθηκε και κατευθύνθηκε στην κουζίνα…Ήθελε να πιεί νερό…Παγωμένο, για να μειώσει τους παλμούς της…Άνοιξε το ψυγείο, πήρε το μπουκάλι με το νερό, άνοιξε το πώμα, το έφερε στο στόμα της, ήπιε…Μία, δύο, τρεις γουλιές…Ξανάκλεισε το μπουκάλι, το έβαλε πίσω στο ψυγείο…Έκοψε ένα κομμάτι από μία ξεχασμένη σοκολάτα υγείας αμυγδάλου που βρήκε σε ένα ράφι του ψυγείου…Το έφαγε…Ηρέμησε…Ένας ήχος ανακούφισης βγήκε από τα σπλάχνα της…Διερωτήθηκε τι πήγε να πάθει…Ευτυχώς, γλύτωσε…Ξανακάθισε στο γραφείο της, αφοσιώθηκε στο γραπτό της, κοιτάζοντας επίμονα την οθόνη του υπολογιστή…Το μυαλό της έφευγε…Παρέμενε στο τηλεφώνημα…Ρωτούσε στον εαυτό της τον σκοπό αυτού του τηλεφωνήματος…Πιθανές απαντήσεις πολλές, πειστική καμία…Πάντα έτσι ήταν…Οι απαντήσεις της δεν την ικανοποιούσαν…Όσο πραγματιστικές κι’ αν ακουγόντουσαν, όσο σωστές κι’ αν αποδεικνύονταν στο τέλος…Δεν μπορούσε να δουλέψει άλλο…Η προσοχή της ήταν στραμμένη αλλού…Στο τηλεφώνημα…Σήκωσε το ακουστικό…Ανταπέδωσε την κλήση…Ρώτησε το λόγο της επαφής…Η απάντηση ακούστηκε λιγότερο κολακευτική από αυτή που ήθελε, ίσως, να ακούσει…Λιγότερο πραγματιστική όμως, από αυτή που είχε σκεφτεί η ίδια…Η εκδοχή ‘σε είδα στον ύπνο μου και απλά πήρα να δω τι κάνεις’ ακουγόταν καλύτερη από το ‘ήμουν μόνος στο σπίτι, δεν είχα τι να κάνω και πήρα να μιλήσουμε λίγο’…Τοποθέτησε το ακουστικό στην βάση του…Η κίνησή της, πιο σίγουρη και πιο σταθερή από την προηγούμενη φορά…Είχε ηρεμήσει…Ένα ντους, θα της επανέφερε την ηρεμία να επιστρέψει στη δουλειά της…Ίσως, και να της έδινε την δυνατότητα να αλλάξει τα δεδομένα του γραπτού της…Η καρδιά της είχε λειτουργήσει…Είχε ξανανιώσει το αίμα της να κυλάει στις φλέβες της…Ναι…Το έλος, δεν την φόβιζε τόσο πολύ πια…Μπορούσε να δει τα στέρεα εδάφη ανάμεσα στα βαλτωμένα νερά…Ήξερε να δημιουργήσει νέο μονοπάτι, νέα περπατησιά…

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

H ψευδαίσθηση ότι έχουμε πάντα δίκιο.Ο ήχος της θάλασσας μέσα στο κοχύλι.Τα κύματα της θάλασσας μοιάζουν να μετακινούνται καθώς τα σπρώχνει ο άνεμος, ενώ στην πραγματικότητα το νερό απλώς ανεβοκατεβαίνει. Η δέσμη που σχηματίζεται μετά την έκρηξη ενός πυροτεχνήματος ξεπηδά προς όλες τις κατευθύνσεις— αλλά όλες οι λάμψεις μοιάζουν να κατευθύνονται προς το μέρος μας. Κυκλοφοριακή συμφόρηση: η ψευδαίσθηση πως βρισκόμαστε στο πιο αργό ρεύμα.Το να γαργαλιόμαστε προτού καν μας αγγίξουν. Μεγαλώνοντας βλέπουμε τις κλίσεις και τις σκάλες όλο και πιο απότομες· ο κήπος που περπατήσαμε μικροί στένεψε.Ένα δωμάτιο που έχει αδειάσει από έπιπλα φαίνεται πιο μικρό. Η ψευδαίσθηση πως της αρέσω επειδή εκείνη με ελκύει· όταν πιστεύω πως μου χαμογελά επειδή της αρέσω, ενώ χαμογελά επειδή ξέρει ότι της ανήκω.

JACQUES NINIO-Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

Η έξοδος κινδύνου????

‘Να ονειρεύεσαι...’ μου 'λεγε ένας φίλος που μ' αγαπούσε και με ήξερε καλά.
Τα όνειρα, συνήθως προδίδουν.
Παραπλανούν.
Καμιά φορά και σκοτώνουν.
Όμως, δεν γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι...
Δεν έχει νόημα.
Δεν έχει ουσία.
Να ονειρεύεσαι!
Κοίτα μόνο να 'χεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα όνειρά σου.
Τότε σώζεσαι...

Και ποια είναι η έξοδος κινδύνου;
Τίποτα δεν είναι στη ζωή, το παν!
Έχει και παρακάτω...
Έχει κι άλλο...
Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα!
Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου!

Βαρκάρισσα της Χίμαιρας ~ Αλκυόνη Παπαδάκη

Παρειδωλία

Παρειδωλία ονομάζεται το ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο ένα δυσδιάκριτο ή ασαφές εξωτερικό ερέθισμα εκλαμβάνεται εσφαλμένα ως ευκρινές και πλήρως αναγνωρίσιμο.Παράδειγμα παρειδωλίας είναι η αναγνώριση προσώπων στα σύννεφα ή στην επιφάνεια της Σελήνης...

Fur Elise

Fur Elise is probably the all time hymn to un-rewarded love. When Ludwig gave the song to Elise, she said "it sounds like a funeral song". As with most romantics, the image of the woman Ludwig loved in his heart, was not matched by the "real" woman he platonically loved. is a short light-hearted piece of music, so, over dramatizing its performance is not what Beethoven had in mind although, being the sentimental person he was, he would probably stretch the style to Ba-a-a-gatelle according to his mood. This is probably the best known piece of music in the world which means that if you play it live, your audience will go "a-ha".

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

"Ξύπνησα μες τον ύπνο μου
κι άκουσα δυο φωνές
Η μια μου είπε ξέχνα την
και πάψε πια να κλαίς
Μα η άλλη ήταν η δική σου
μες απ` του ύπνου του εφιάλτη τις γραμμές.
Μου λεγε αγάπη μου κοιμήσου
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

Τα χρόνια είναι αμέτρητα
μα είν` η ζωη μικρή.
Συνήθισα να σ` αγαπώ
συνήθισες κι εσύ.
Μα είναι τα χρόνια ένα δοχείο
ένα φθηνό ξενοδοχείο για δυο στιγμές.
Για να χωράει κάπου ο πόνος
τις νύχτες όταν μένω μόνος.
Τις σιωπές μου να μετράω
να σε θυμάμαι όταν πονάω να μου λες
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

Το παραμύθι τελειωσε
κι αρχίζει η ζωή.
Αχ να ταν η αλήθεια σου
σαν ψέμα αλήθινη.
Τι να την κάνω τη ζωή μου
στο παραμύθι θα τη ρίξω να πνιγεί.
Να παραμυθιαστεί η ψυχή μου,
να σε πιστέψει πάλι από την αρχή.
Να σε πιστεύει όταν μ` αγγίζεις,
τις νύχτες όταν ψιθυρίζεις
όταν λες
Θα μαι κοντά σου όταν με θες... "

A "KID'S" LETTER TO SANTA

Dear Santa, I hope you listen to my wish and bring me for christmas my Mandy!! you can carry her, she is not heavy although she likes sweets. And you do not have to bring her through the chimney. she does not like the dust. Just knock my door. I will be waiting. Merry Christmas!!!

ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ!!!!

Στη ζωή δε νομίζω η ευτυχία
να μας χαρίζετε έτσι απλά
κι αν μοιράζει αγάπη και λαχεία
μετά τους βάζει μια φωτιά.

Μα εγώ θα ονειρεύομαι ακόμα
κι εσένα θα βλέπω όπου κοιτώ
θα σε βρίσκω στης θάλασσας το χρώμα
στον ήλιο και στον ουρανό.
Θα σε βρω κι αν κοιτάξω το φεγγάρι
Θα σε βρω στης ζωής μου τις στροφές
και ας τρέχει ο χρόνος να μας πάρει
ό,τι αξίζει είν' οι στιγμές.

Στη ζωή δε νομίζω η ευτυχία
για μια ζωή να διαρκεί
κι αν πετάς μες τα σύννεφα τη μια
την άλλη θα βρεθείς στη γη.

Μα εγώ θα ονειρεύομαι ακόμα
κι εσένα θα βλέπω όπου κοιτώ
Θα σε βρίσκω στης θάλασσας το χρώμα
Στον ήλιο και στον ουρανό.
Θα σε βρω κι αν κοιτάξω το φεγγάρι
Θα σε βρω στης ζωής μου τις στροφές
και ας τρέχει ο χρόνος να μας πάρει
ό,τι αξίζει είν' οι στιγμές!!!

και μαζί σου έζησα απίστευτες στιγμές μάντυ μου,
γιαυτό θα "ονειρεύομαι" ακόμα!!! και θα σε "βρίσκω" παντού!!!

Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΕΝΟΣ ΟΝΕΙΡΟΥ

"Όταν λέμε ονειρεύτηκα
πάντα δεν σημαίνει πως είδαμε στα αλήθεια
ένα όνειρο
άλλα ότι ξυπνητοί
φέρνουμε λίγο προς τα μπρος
κάτι που στέκει πίσω πραγματικά
μήπως το ξεγελάσουμε
πως μονάχα ως όνειρο μας έχει βασανίσει"!!!

(Κική Δημουλά)

Δεν έχει αλήθεια συμβεί σε όλους μας???? αυτά δεν είναι και τα καλύτερα όνειρα μας, που μας δίνουν ελπίδα για ζωή, και την κάνουν πιο όμορφη και ενδιαφέρουσα????

Last Christmas

or in other words,the every last year, the better!!!!

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ & ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Γιατί με ψάχνεις;

Γιατί είσαι εδώ;

Γιατί με αγαπάς;

Εσύ γιατί με αγαπάς;

Δεν μπορώ αλλιώς...

Τότε γιατί ρωτάς;

Μία στιγμή είπα πως θα περιμένω..πίστεψα πως μπορώ να......................

Ποτέ δεν με είχες...ποτέ δεν θα με έχεις...πώς να έχεις την θάλασσα; Πώς να κρατήσεις τον αέρα;

Πές το μου λοιπόν...πές μου πως δεν είσαι εδώ και βλέπω οπτασίες...

Όχι...ποτέ δεν θα στο πώ...αν δεν το δείς εσύ, μήν περιμένεις να το ακούσεις από μένα...

.....

Ξέρεις λοιπόν;

Και βέβαια...πάντα ήξερα...εσύ δεν το κατάλαβες όταν έπρεπε...

.....

Γιατί σου είπα όσα σου είπα;

Μα γιατί σε αγαπώ..................

Και εσύ τί κατάλαβες;

Πώς με αγαπάς............

Το ξέρεις λοιπόν;

Και βέβαια το ξέρω.

Έπαψες ποτέ;......................................

Δεν έπαψα ποτέ.................

Λές αλήθεια;

Δεν βαρέθηκες πιά να μιλάς; Δεν κουράστηκες να λές τα ίδια;...Μιλάς, γράφεις, τραγουδάς...πόσο ακόμα;

.....

Έσκυψα το κεφάλι και χαμογελώντας ηλίθια, ξαναπήρα το γνωστό μονοπάτι...

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα
Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μες στ' άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ
Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο.

Ελύτης, μονόγραμμα

teardrops

ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΞΥΠΝΗΣΑ!!!

Άφησε να περάσουν μέρες....

Αφέθηκε στα συναισθήματά της, τα υποτίμησε κάποτε, αλλά όταν κάτι είναι δυνατό κι αληθινό όσο και να το παραμερίζεις, εκείνο βρίσκει μια χαραμάδα κι εμφανίζεται. Ακόμα πιο ερμητικό αυτή τη φορά, με μία τάση εκδίκησης μάλλον.
Αισθάνεται πως αν δεν τρελαθεί τώρα, θα την γλιτώσει γενικότερα.
Ονειρεύεται

ένα ταξίδι μαζί του, δύο μέρες μονο, όπως τραγουδάει και η Γαλάνη.Δύο μέρες να βαδίζουν χεράκι χεράκι σε οποιοδήποτε μέρος, δεν την απασχολεί τι θα βλέπει γύρω της, αφού ο κόσμος όλος θα την κρατάει από το χέρι τρυφερά. Θα κλείνει το χέρι της στη χούφτα του και θα το ζεσταίνει....
Δυο μέρες να τρώνε σε ταβερνάκια και να γελάνε με τους σερβιτόρους, με τα γκρινιάρικα παιδιά, με το φαγητό και αμέσως μετά να σοβαρεύουν, καθώς οι ματιές τους θα ανταμώνουν. Δε θα χρειάζεται να μιλάνε καν, έτσι κι αλλιώς έχουν μάθει ακόμα και από χιλιόμετρα μακρυά ο ένας να διαβάζει τις σκέψεις του άλλου, πόσο μάλλον όταν θα βλέπει τα μάτια του.
Δυο μέρες να χαϊδεύει το πρόσωπό του. Να αγγίζει με τα ακροδάχτυλά της τα μάτια του, τις βλεφαρίδες του, τα μάγουλά του, τα χείλη του...απαλά...τρυφέρά, με τα μάτια της κλειστά, για να αποτυπώσει στο μυαλό της αυτή την αίσθηση και να την έχει φυλαχτό πολύτιμο για πάντα.
Δυο μέρες να αγγίζει με τα χείλη της τα χείλη του. Να της αφήνει τη γεύση του ερωτά του, της αγάπης του στο στόμα, να την μεθά σα να πίνει το πιο φίνο γαλλικό κρασί.
Δυο μέρες να κάνει έρωτα μαζί του...όποτε θέλουν, για όσο θέλουν, να αισθάνεται τη γυμνή του σάρκα επάνω στη δική της, να τον αισθάνεται μέσα της και να νοιώθει ότι γεννιέται εκείνη τη στιγμή, ότι ανασαίνει για πρώτη φορά, από τη δική του ανάσα, να μένει εκεί, ένα με εκείνη και να τον ακούει να της ψιθυριζει ότι την αγαπάει καθώς τα δάκρυά του θα πέφτουν στα δικά της μάτια για να ξεκινήσουν το δικό τους ταξίδι...ενωμένα κι εκείνα με τα δάκρυά της.
Δυο μέρες να τον κρατάει τρυφερά στην αγκαλιά της και να τον παρακολουθεί την ώρα που κοιμάται. Να εύχεται να έχει τα πιο γλυκά όνειρα του κόσμου, όλες οι καλές νεραϊδες να τον έχουν πάντα γερό.
Δυο μέρες να είναι ο θησαυρός της...δυο μέρες μόνο!!!!


Και μετά???

μετά ξύπνησα!!! ήταν όνειρο. ονειρεύτηκα ότι ονειρευότανε μαζί μου. μου είχε κάποτε στείλει και αυτό το τραγούδι. είχαμε πει και για εκείνη τη μέρα. είχαμε ψάξει για το Aranjuez.

Αλλά μετά???.........ύστερα.....μα δεν υπάρχει!!!

SPECIAL DAY

Σκεφτόμουν πόσο λυπημένος ήμουν πέρυσι τέτοια μέρα γιατί ήμουν πολύ μακριά σου. Φέτος μ' έκανες τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο. Έστω και μ' αυτό το "λίγο".

Να ζήσεις μάτια μου...

WHEN YOU SAY NOTHING AT ALL

"It's amazing how you can speak right to my heart
Without saying a word, you can light up the dark.
Try as I may I could never explain
What I hear when you don't say a thing.

The smile on your face lets me know that you need me
There's a truth in your eyes saying you'll never leave me
The touch of your hand says you'll catch me
when ever I fall
You say it best..when you say nothing at all.

All day long I can hear people talking out loud
But when you hold me near, you drown out the crowd (the crowd)
Try as they may they can never define
What's been said between your heart and mine.

You say it best when you say nothing at all
You say it best when you say nothing at all.."