Friday, October 20, 2006

ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΕΝ ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Σ'αγαπώ γιατί κατοίκησες στη Ψυχή μου, σ'αγαπώ γιατί το χάδι σου ξύπνησε το χαμόγελό μου, σ'αγαπώ γιατί οι μυρωδιές σου μέθυσαν το κορμί μου, σ'αγαπώ γιατί ο ψίθυρος σου αγκάλιασε τη καρδιά μου, σ'αγαπώ γιατί η φωνή σου νανούρισε το φόβο μου, σ'αγαπώ γιατί το φιλί σου χρωμάτισε τα όνειρά μου, σ'αγαπώ γιατί το βλέμμα σου ζωγράφισε το σώμα μου με χρώματα καινούργια... δικά σου, σ'αγαπώ γιατί τα χείλη σου ήπιαν τα δάκρυά μου, σ'αγαπώ γιατί τα χέρια σου χάιδεψαν το όνειρό μου, σ'αγαπώ γιατί τα δάχτυλα σου περπάτησαν στο στέρνο μου, σ'αγαπώ γιατί η γλώσσα σου μου γνώρισε γεύσεις παραμυθένιες, σ'αγαπώ γιατί ο χτύπος της καρδιάς σου έγινε το αγαπημένο μου τραγούδι, σ'αγαπώ γιατί τα μάτια σου χαμογέλασαν, σ'αγαπώ γιατί το πρόσωπό σου φώτισε τον περίπατό μου, σ'αγαπώ γιατί στο στήθος σου άκουσα ήχους μουσικής, σ'αγαπώ γιατί οι κόρες των ματιών σου μεγάλωσαν και μ'έμαθαν να παίζω, σ'αγαπώ γιατί τα βλέφαρά σου ζωγράφισαν τις εποχές, σ'αγαπώ γιατί τα μαλλιά σου αγκάλιασαν την αγωνία μου, σ'αγαπώ γιατί τα φρύδια σου μου εγραψαν ποιήματα, σ'αγαπώ γιατί το στόμα σου ταξίδεψε στο στόμα μου, σ'αγαπώ γιατί τ'όνομά σου ξύπνησε το βλέμμα μου, Σ'ΑΓΑΠΩ ΓΙΑΤΙ Η ΘΥΜΙΣΗ ΣΟΥ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΝΑ ΔΙΑΣΧΙΣΩ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ........................................................
Σ'ΑΓΑΠΩ.... ΓΙΑΤΙ.... Σ'ΑΓΑΠΩ!!!!!!!!! ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΣΥ ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΕΣ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ!!

Thursday, October 05, 2006

"GENTLE" SPORTS

Tennis is a one of the "gentle" sports, a game played between either two players ("Singles") or two teams of two players ("Doubles"). Players use a stringed racquet to strike a hollow rubber ball covered with felt over a net into the opponent's court. In some places tennis is still called lawn tennis to distinguish it from real tennis (also known as royal tennis or court tennis), an older form of the game that originated in France in the Middle Ages and is played indoors on a very different court. Originating in England in the late 19th century, lawn tennis spread first throughout the English-speaking world, particularly among the upper classes. Tennis is now an Olympic sport and is played at all levels of society, by all ages, and in many countries around the world. Except for the adoption of the tie-breaker in the 1970s, its rules have remained remarkably unchanged since the 1890s. Along with its millions of players, millions of people follow tennis as a spectator sport, especially the four Grand Slam tournaments.

Tennis can mean the following:

Real tennis
Table tennis (also called ping-pong)
Bed tennis (also called pennis-pong)

ALL KINDS OF TENNIS REQUIRE GOOD INSTRUCTORS, LOTS OF TRAINING, GOOD FITTING AND ABOVE ALL EMOTION!!!!

so beware to choose the most suitable to your case from all aspects!!!!

ΝΟΤΑ

Νότα Σημείο, σήμα. Ο ήχος που ακούγεται. Τόνος, απόχρωση. Η χροιά ή η απόχρωση οποιουδήποτε πράγματος και γενικά οτιδήποτε επηρεάζει τη διάθεση και μεταβάλλει τη συναισθηματική ισορροπία. Εγώ την πρωτοβρήκα μέσα στους εφηβικούς μου στίχους να με κοιτά με αμηχανία.

Είπε: Η ελευθερία, που λέγαμε από παιδιά,/βρίσκεται κάπου στις ψηλές νότες του πιάνου./όχι όμως έξω από αυτό. Τι να πω; Αρκέστηκα να την κοιτάζω κατάματα.

Μετά της λέω: Αυτή τη νότα που χτυπάω πολύ απόψε/(σαν να χτυπάω κάποια πόρτα),/βρίσκεται πολύ ψηλά/Είναι η τελευταία νότα ντο/ Όσο κι αν τη χτυπάω, δεν μου ανοίγει για να βγω. Το πείσμα της να έρχεται και να επανέρχεται καταντάει ενοχλητικό, αλλά τόσο μα τόσο προκλητικό. Η επιμονή της, που σαν το σκυλί μού τραβάει το μπατζάκι, να μου δείχνει τον δρόμο, να μου σκοτώνει και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις, να μην μ’ αφήνει να χαρώ την πλάνη των ματιών, με αφοπλίζει. Και την ακολουθώ παίρνοντας όρκο μέσα μου πως θα είναι η τελευταία φορά.

Πού θα σταματήσω όμως, καθώς…: Κυλάνε οι νότες/Κυλάνε οι στίχοι/Κυλάω εγώ και οι πέτρες στο ποτάμι.

Μα, άκου, μου λέει. Ξέρω, της απαντώ. Είναι μια νότα πέρα και πίσω από τα 88 πλήκτρα του πιάνου/Δεν ξέρω ακριβώς./που δεν την έχω ακούσει.

Και; μου λέει ειρωνικά. Αυτήν. Εσένα αναζητώ. Και γνωρίζω πως, όσο κι αν κρύβεσαι, θα συναντηθούμε κάποια στιγμή έξω από τα πλήκτρα του πιάνου, μακριά από τους ταπεινούς ήχους της μίζερης ζωή μας.

Το παρόν κείμενο συντάχθηκε με την συνδρομή των "μουσικών" γνώσεων και ιδεών μιας πολύ ιδιαίτερης φίλης μουσικού ΤΔ και υπό τους μαγευτικούς ήχους μιας ζωντανής σειρήνας που ακούει στο όνομα Mandy!!

TO FEEL OR NOT TO FEEL.....

Η αγάπη δεν πονά, δεν μπορεί να γεννήσει πόνο η αγάπη. Αν αυτό κανόνα ονομάσω, τότε θα πρέπει να παραδεχτώ πως όταν ένιωσα πως αγαπώ, έκαμα λάθος. Πρόσφατα μπλέχτηκα σε μια συζήτηση περί πόνου, κι όταν ρωτήθηκα, το μόνο που ήρθε στο μυαλό μου περί του ορισμού του πόνου ήταν πως πονάει η αγάπη.
Καλύτερα να μην αγαπάμε τότε; Να μην νιώθουμε την καυτή ανάσα του πόνου τόσο κοντά στο στόμα, στο νου, στο δέρμα; Να γλιτώσουμε από το μαρτύριο της νέας αρχής, της μετά του πόνου ζωής μας; Να μετατρέψουμε τον πόνο σε δημιουργία, να γεννήσουμε ιδέες, να γνωρίσουμε μέρη, να τολμήσουμε να ξεπεράσουμε τα εσκαμμένα μας;

Μου φάνηκε καλή σαν ιδέα, μέχρι που σκέφτηκα την εφαρμογή της στην καθημερινότητα ενός ανθρώπου, κι όχι απλά στην αχλύ μιας φράσης. Αγαπώ θα πει μαθαίνω. Διδάσκομαι, μαθητεύω, ενσωματώνω, εφαρμόζω, πιστεύω…αγαπώ. Και μετά έρχεται ο πόνος. Και η αγάπη μεταφέρεται σε μια άλλη σφαίρα, πολύ μακρινή από αυτή που μπορούσαν να αγγίξουν τα δάχτυλά σου. Και καλείσαι ξάφνου να αρχίσεις να αρνείσαι. Να απαρνείσαι αυτά που με τόσο κόπο δέχτηκες και υιοθέτησες και δικά σου τα έκαμες. Να τα αρνηθείς, να τα σβήσεις και να ξαναρχίσεις από την αρχή. Σαν να μην συνέβη τίποτα. Τίποτα. Μου φαντάζει απίστευτο. Και έπειτα, ακόμα πιο απίστευτο να ξαναγυρίσεις στην αφετηρία. Σαν παιδικό παιχνίδι, σαν τον γκρινιάρη ας πούμε. Φτάνει μια κακή ζαριά και ξαναγυρνάς στην αρχή σου, στο μηδέν και στο τίποτα σου.

Μηδέν. Και τίποτα. Και μια γνώση που κάποιοι σου ζητούν να απαρνηθείς στο όνομα μιας νέας αρχής. Λαμπερής και ολοκαίνουριας. Σιωπώ. Και ξαναβάζω, για χιλιοστή ίσως φορά να παίξει το μόνο τραγούδι που νομίζω ότι δεν πιστεύει σ’ αυτήν την χλιδάτη αρχή που αποφεύγω…

Όλο τ’ απόγευμα δεν είπα τίποτα
Κρύβω τα λόγια μου μ’ ένα τσιγάρο
Έξω τα χρώματα σβήνουν και χάνονται
Κλείνω τα μάτια μου ανάσα να πάρω
Πώς βραδιάζει νωρίς...
Όλα εδώ σα φινάλε γιορτής
Το μπαλκόνι στενό, κάτω η πόλη μυρίζει
Μοναξιά και καπνό
Και μένω κάτω απ’ τα κίτρινα φώτα
Στην πόλη που χώραγε πρώτα
Τη φωνή σου να λέει "σ’ αγαπώ"
Σ’ έχω χάσει μέσα στα κίτρινα φώτα
Στην πόλη που χώραγε πρώτα
Tη φωνή σου να λέει "σ’ αγαπώ"
να λέει "σ’ αγαπώ"
Όλο τ’ απόγευμα σ’ ένα παράθυρο
Και κάτω αδιάφορα ο κόσμος περνάει
Κάποιο ραδιόφωνο μόλις που ακούγεται
Δίχως φτερά η ζωή μου πού πάει
Πώς βραδιάζει νωρίς...
Και μένω...

ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΜΟΥ

Κοίτα να δείς πως στα μηνύματα συνήθισα
χωρίς μια καλημέρα δεν μπορώ
Κοίτα να δείς όσες φορές κι αν με πλήγωσα
στην πληγή σου δεν μπορώ να αντισταθώ

Μα δεν περνάει η ζωή
με μια αγάπη μικρή
πρέπει να φύγω να σ αποφύγω
έγινε βράδυ το πρωί

Δεν μπορώ άλλο πια πιο πολύ να σαγαπήσω
τα χέρια μου είναι μικρά πες μου πως να σε κρατήσω
αδυναμία μου και πόνο και χαρά μου
είσαι απέναντι μα μένεις μακριά μου

ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ Η ΒΡΟΧΗ

Κάθε φορά που θα ‘ρθεις βρέχει
Σύμπτωση λες πες το όπως θες
Όμως εγώ θέλω να βρέχει
Σαν το νερό
Να σ αγκαλιάζω τις νύχτες που καις

Κάθε φορά που θα ‘ρθεις βρέχει
Δεν φταις εσύ δεν φταίει κανείς
Λες κι ο καιρός χαρές δεν έχει
Κι έρχεσαι εδώ για να κρυφτείς

Κάθε φορά που θα ‘ρθεις βρέχει
Γίνεσαι φως στη συννεφιά
Μα κάθε φορά κάτι τρέχει
Φεύγεις μακριά
Μόνος ξανά σαν μια γκρίζα σκιά

Τέτοια ζωή ποιος την αντέχει
Ίσως εγώ και η βροχή
Μα σ αγαπώ βρέχει δεν βρέχει
Κι αν σ αρνηθώ
Τότε μωρό μου θα φταις μόνο εσύ!!!